Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

күйінетін,- бүйткенше құрысын атым”...

Болмаса да сырт көзге қорынар түк,

ана сәби аңсайды өңі балқып.

Бала көрмей өтудің күйігінен

әйел үшін қайғылы өлім артық.

Сәби келді талайғы армандаған:

ұмыт болып қайғылы таңдар қараң.

Шаттығы да келеді мұң-қайғының

қанша нәлет айтса да жалғанға Адам.

Бақыттылық!

Отыр еді көзінде жақұт тұнып –

“Соғыс!” деген бір сөзден есеңгіреп

зәресі ұшты орнынан атып тұрып.»

Өзен -шамшырақтарқаласы

«Буырқанып жататын құлап ағын,

қайда кеткен өзені бүл араның?

өзен емес, көресің ылғи мұнда

мұнаралары қаптаған қыр алабын.

“өзен” депті бабалар бұл аймақты,

Арман қылып айтты ма - кім ойлапты...

Тамшы суға зар болып тілесе де,

өзен, көлін қимаған құдай қатты.

Бүгін мұнда шырақтар тұр алаулап,

қимастықпен кетіпті құлан аулақ...

Жатыр сұлық боз дала, байтақ дала

көкірегінде көк сүмбіл бұлақ аунап.

ұмыт, далам, тымырсық тынышты енді:

сан-саладан сені іздеп “туыс” келді,

дүбірлетер төсіңде әлі талай

ұрпақ аңыз қылғандай ұлы істерді!

Табиғатты күш қылса тыңдатар үн,

адамзатты, ей, ақын, жырла, табын!

Бой түзеп тұр қыз кеуде шынар қала,

ортасынан қақ жарып құм жотаның!

Арман қылған бабалар күрсініп мың -

дала төсі бағындай гүл шыбықтың.

Шамшырақтар қаласы - өзен бүгін

тынысындай тынбайтын тіршіліктің!

1966»

Өзім туралы

«Қыз болып ойнамадым қуыршақпен,

ерке еді мінезім де қыңырсоқтау.

Тайқитын дөкей деген балалар да,

“Бұл шатақ шығарады ұрынсақ”, - деп.

Қыздардай білмедім мен қылымсуды,

доп қудым балаларша трусимен.

“Осыным өзгелерден бөлектеу”, - деп,

сонда да аяулы ана қызын сүйген.

Сондағы бала мінез, қайсар қылық

көрмеген мені ешкімнен тайсалдырып.

..Болдым да саған ғашық ойда жоқта,

менде бір пайда болды байсалдылық.

1958»

«Өзімді жүрегіңнің есі қылдың,

бұл жайды, амалым не, кеш ұғындым.

Өзіңді мен де оңаша қиялдадым,

жаным деп жүрегімнен күй арнадым.

Жас сезім гүлдей нәзік, адал да едім, тек сенен

бақытымды табам дедім.

Айлы түн қыз жанынан сыр ұрласа, сен дедім ерке

самал сыбырласа.

Жатсындым, өзгелерді көзге ілмедім, сен бірақ жан

күйіңді сездірмедің.

Бейнемді көңіліңнен шығармадың,

мен бірақ кезінде оны ұға алмадым...

Өмірде өткелі көп, әні қысқа,

ал бұған кінәлі кім —жазымыш па?

1960»

Өзімді таныстыру

«Түркістан – Ата жұртым, дала – жаным.

Даламды жұпыны деп қарамағын:

Иассауи, дедем Қорқыт, Арыстанбаб –

киелі жатыр мұнда бабаларым –

әрқайсы алтын діңгек дараларым.

Қансырап Далам талай қылыштардан,

сонда да сүрінбеген Шығыс-тарлан.

Дұшпанын ыққан малдай түріп айдап,

ұлдары Ер Түріктің ұрыс салған,

бар әлем тілсіз қалды ығысқаннан.

Ақ Баян, сұлу Жібек – ерек гүлім,

жүргендей сіңлілерін жебеп бүгін,

үйреткен өмірімен, өлімімен

жігітті қалай сүю керектігін.

Ана жұрт – Анадолым құндыз бағы,

қол жетпес еңлік гүлдей шың-құздағы.

Ер Түрік – шуақты аспан, Сіз бенен біз –

аспанның жерде жанған жұлдыздары,

Күн болар қатар жанса жұлдыз бәрі.

Қуансам Күншығыстай нұрлы жүзім,

қауым арғымақпен жыр қызығын.

Мекенім – Тұран дала, әз Түркістан,

түріктің батыр көңіл бір қызымын!

1983»

«Өзіңе өкпелегенім –

мұңданып төккен өлеңім;

соншалық ашуланғаным –

жаныммен ашынғандағы үн;

қалғандай құрғап тамағым –

тіс жарып тіл қатпағаным;

сіміріп сағыныш зарын,

өзің деп алып-ұшқаным;

шайғандай тұнық бір ағын,

өкпені ұмыттырарың –

бәрін де татып келемін.

…Осы екен бақыт дегенің!