Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

көгершінмен қосыла шырқады үміт.

Күлкі мен ән. Айнала шат-шадыман,

бара жатыр асығыс жұрт ағылып.

Жанында жас ұланы,

жанарынан нұр ұшқын шашылады

бақытты әке. Ана шат.

Қуаныштан

теңіз-өмір тұрғандай тасығалы.

Елімнің таңғы шағы

аялайды, жаныңды ән құшады.

Көк төсіне армандай шарықтайды

сәбилердің ұшырған сәнді шары.

Шақырып бақтар арбай,

мұңдануға адамдар сәт таба алмай,

ғашықтар да жер баспай бара жатыр

дүниені бақыт-сел қаптағандай.

Күлкі мен ән ұласып,

жер жасарып, адамдай жаны ғашық,

сен жанымда жүргенде, кең дүние

жатады ылғи осылай жамырасып!

1975»

«О, туған жер, кеңпейіл, құшағың кең,

саған көңіл бұлқынар күш-ағынмен.

Сағынышымды қанат қып саған қарай

балапандай талпынып ұшамын мен.

Алақаны анамның – топырағың,

сендік махаббатымның оты жалын.

Сені қалай сүюдің керектігін

мен ешқандай кітаптан оқымадым.

Сенде тас та қастерлі, аспан да алау,

сенде жанды тербетер дастан бар-ау.

Менің мынау өмірге құштарлығым

сені жақсы көруден басталған-ау.

Кешірме сен

жат қылықпен жаныңды жараласам,

бар сырымды бүкпесіз саған ашам.

Мен ел кезіп кетермін отансыздай,

үмітіңді ақтауға жарамасам.

1970»

« Ой салып жасқа жарқын,

ерлікке бастаған кім,

қайрат берген, күш құйған жанымызға?

Әлдеқалай кез болған бағымыз ба?

Бақыт деуге бола ма бүл тағдырды,

бізді мұрттай ұшырған тұлпар-жылды?

Күн - сәуле шуағымен,

аппақ сүт бұлағымен

сіңіп қалған санаға ардақты ұғым,

өлшеуге де болмайтын салмақ, құнын,

қанымыз боп жүректі лүпілдеткен,

биік тұрған өмірден, үкім, кектен

Отан деген бір-ақ сөз, жалғыз ұғым -

махаббат та, арым да, бар қызығым -

қасиетті ұғымдар санадағы —

бәрі-бәрі сол сөзден таралады.

Жанар онсыз жаныңа күлкі үйірмей,

етек-жеңі бөлінбес бір киімдей,

ұялаған бір сезім туғанда ана –

Отан жалғыз

Күн, Жердей тұрған дара,

тау, дала боп, теңіз боп бөлінбейтін,

ақ, қара деп таңдамас өңін, кейпін.

Балықшы ма теңізде дауыл кешкен,

жас өрен бе мал бағып ауылда өскен,

келіншек пе сиқырлар жанар жықпай,

әлде ақылды әйел ме адалдықтай,

демалыстан қарт па әлде жалығатын,

жиналысты баяғы сағынатын;

жас па, ана ма, сәби ме жөргектегі,

құзар шың ба мәңгі қар - өрнектері,

бәйшешек пе, жусан ба жонындағы,

қосылғанда тұтасып соның бәрі –

Отан атты қастерлі бір ғана ұғым,

(кеудемізде хош иісі құндағының).

Елді жұт сынаған күн:

ісі жоқ бір адамның

қандай ұлтсың, қай өлке, қай ауылдан –

бір халықпыз бір елді сая қылған:

грузин бе, орыс па, түркімен бе?-

торлағанда соғыстың бұлты демде

тұрды алмастың жүзіндей, бір гербтей

тарихы да тұтас бір күнделіктей.

Ызалы жан шерінен,

бұрқанған ар селінен

осылайша ерліктер басталады

(жазықсыздың болмайды басқа амалы).

Ар-намысқа от беріп сын қамалы,

қиындықта тұтастық шыңдалады.

Ерлік жасай алады жаннан дара

тұтастығы, Отаны барлар ғана. «

«Ойлап ем келер деп мен

салуға аттандырып.

Мені әлі елеңдеткен

баяғы жаттанды үміт.

Жүректі дірілдеткен

сонау бір сәттер есте.

Жүруші ем күнім деп мен—

сол елес тәтті емес пе?

Бұл күнде басқа адамның

құшағын мекен еттің.

Табылмай басқа амалым,

мен болсам жеке кеттім.

Жоқ енді ол. Менен кеткен.

Күлмейді алдан шығып.

Мені әлі елеңдеткен,

о, сорлы алдамшы үміт!

Қорғауға самал, гүлін,

бейбіт күн — ел арманын,

аттанып барам бүгін.

Қайтейін, келе алмадың.

Әз үміт, мені алдадың.»

Он жетінің әні