Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Сарғайған дала құлпырып,

көктем боп кеткен секілді,

самал боп өбті ынтығып

күз желі менің бетімді.

Келемін құшып таң нұрын,

білмеймін қайда, қай бағыт.

Кетсе де мейлі дәл бүгін

бақыттан басым айналып!»

Оркестр

«Замандар — құбылыстар

(құбылыста қозғалыс — ұлы күш бар):

қарсыласу, шарықтау, қақтығыстар,

тұралау, жығылыстар,

заманның тыныс, қаны -

Адам, Уақыт,

алмасып қылыштары

жеңісе алмай, жеңе алмай, жағаласып

жүргізуде бітпейтін ұрысты әлі,

ұрыстары - заманның дыбыстары.

Әлем - дыбыс, дыбыстар, сан дыбыстар…

сан дыбыстар — тіршілік, жаңғырыстар:

түн, ғашықтар, көк аспан, найзағайлар,

гүл көктем, қарлы қыстар;

жанартау, жарылыстар,

жылау бар, сағыныш бар,

бәріне ынтық сәби бар, қария бар

тірлікке жаны құштар,

еркіндікке ғана тән тағы күш бар,

бар амалсыз күрсіну, жалыныштар,

саңқылдаған дауыс бар,

мылқаулық бар,

ағыстардың бойымен ағылыс бар,

бар қателік, өкініш, жаңылыстар,

мәңгілік бар, заңдар бар, бағыныш бар;

әлем, әлем...-

дірілдер, жаңғырықтар,

пәктік бар, шаң, былық бар;

ерік те бар, ерікті бұғаулайтын

бар әлі тал құрықтар;

Әлем тілі — дыбыстар, мұның бәрі,

тіл-тірлік, ғұмыр нәрі –

аударылмас дыбыстар -

сан заманның

бәрінің ұғымды әні.»

«Қилы күнді көп кешкен халқым менің,

шабытты бал күндерім

көкірегімнен күй болып ақтарылса,

ол - сенің даңқың, демің!

Туған жердің сәулетін, бұлақ, гүлін,

заманның шуақ күнін

асқақ әуен әлемге жария етсе,

ол — сенің қуатты үнің!

Елім менің, қажытқан сындар жанын,

сындардан шыңдалғаның,

әуенімнен “Елім-ай” елес берсе,

ол — сенің мұңданғаның!

Тағдырым деп армандай ән таңдадым,

әніммен дарқан жаным!

Жүрегімнің үні боп қалықтайды

сендегі шалқар дарын.

Байтақ өлкем еліндей аңыздардың,

әнім - шат, жалын - жаным.

Шабытыммен, үніммен, халқым менің,

өзіңе қарыздармын!»

«Әлем.

Дыбыс әлемі.

Қуатты ырғақ.

Қуатты ырғақ тірлікті мұрат қылмақ.

Қай заманнан, қашаннан адамзатта

жер атты бір-ақ құндақ.

Бір құндақта ырғақтар қақтығады,

бөлісе алмай тірлікті - тақ-мұраны,

жер бетінде алмасар күз, көктемдей,

алмасады жоқтау мен шаттық әні.

Бірақ өмір — көкорай, шуақ күндер,

жұлдызды әлем, шолпылы бұлақ, түндер

шақырады сағымдай өмір-өрге,

шақырады ертеңге қуатты үндер.

Қайрат құйып жандарға ғұмыры - мұң,

тіршілікке ұрандай жырым, үнім,

паш етемін ұрпаққа, кең әлемге

заманымның, елімнің ұлылығын!

Меңіреу күш соқса да тасқа жанын,

тынбайды өмір - мәңгілік асқақ ағын.

Шырқайды адам тіршілік салтанатын,

жеңістердің қайтадан бастап әнін!

1977»

«Отырды әйел

еміреніп, емізіп тұңғыш ұлын,

естігендей жалқы үнін жыл құсының,

аймалайды елжіреп балапанын

ұмыттырған талайғы мұңды сырын,

сезіндірген аналық бақытты алғаш

еріндерін қызықтап тұңғышының.

Бұл бақытты қашан ол аңсағалы...

Аңсағалы, көз жасын тамсағалы.

Кімге барып не дейді, құдайым-ау,

“Балам жоқ!” деп қай жұртқа жар салады.

Жан болғанмен байсалды, шыдамға бай,

көңіл көгін шалмасын мұнар қалай:

артықтықтан туғандай кейбір әйел

жат қайғысын жүрмейді ұрандамай;

тырнағына тұрмайтын біреулері

кісімсініп қарайды бұған қарай.

“Байғұс” дейді мүсіркеп біреулері...

онысыз да оның көңілі жүдеулі еді.

Соның бәрі сылып ап тастайтындай

алаулаған шырайды гүл өңдегі.

Сонда ызадан булығып тұншығатын,

тұншығатын, жарынан қымсынатын.

“Соқыр болсын бір перзент таппадым...- деп