Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

елестетті ерлікті. Шашы ағы да,

жасаңы да қайран қап

бар сындары

елең болмай, ызадан қалшылдады,

тұр булығып сары пақыр маса мына.

Құтырынды:

- Бұл не деген өжеттік, қайсар қылық?

Талай ерді жүргенде тайсалдырып!

Қыз жиіркеніп, әдейі күлімдеді,

әлі де ұстаңқырасын жының деді.

Ыза толған демінен май шам бұғып

офицер тұр.

Торларын тыңнан құрып.

Сонда да есін шығарды жындандырып

мынау жап-жас қыздағы байсалдылық.

- Бұлар - ауру!

Коммунистер бастарын айналдырған!

Күтеді енді ажал мен қайғы алдыңнан!

Есуастар

махаббаттың ұққан ба құдіретін!

Сүймес, сенбес адамдар — тірі жетім.

Сүйе білмес сорлыны қайран қылған

мынау жандар, өлсе де сатпай елін.

Жау-пақырлар дал болды таппай ебін,

“ендігі амал — көздерін жойған жылдам!”

Миллиондар!

Сонау жендет-соғыстың құрбандары,

Қара жерге қақ болып тұнған қаны.

Сезсеңдер-ау сендерді ел күткенін...

ұрпақ үшін жасаған ерліктерің

мүмкін емес сол күйі жырланбағы.

ұрпақ мәңгі бас исін тұрып мейлі –

сендерді олар бәрібір тірілтпейді –

содан бізде жазылмас мұң қалғаны.

Біз білмейміз әлі күн

есіміңді. Қай сайда қалды денең...

Күтуменен көп жүрек зарлы дер ем.

Мәңгілік от жағамыз белеске тік,

сенің мәңгілігіңді елестетіп,

содан өлмес ерлікті, таңды көрем.

Сенен мирас ұрпаққа - тарлан жігер,

хатыңды да қастерлеп қалған бірер,

іздейді әлі өзіңді балғын өрен.

Белгісіз солдат дейміз.

ұлы едің-ау біреудің тілеп алған.

Белгісіз боп қалдың сен. Міне, жалған...

Бозбаланы қиялмен күрсіндірген

әлде аяулы ару ма ең? Кімсің? Білмен.

Білерім тек — бойыңда жігер арман,

елге келген ауыр күн, сындарды ұғып,

ұрпақ үшін жаныңды құрбан қылып,

жаумен шайқасқаныңды біледі әр жан.

Белгісіздік... жұмбақтық

қашан сырын білгенше асықтырған,

тыншымайсың, іздейсің асып қырдан...

Кейде еркелеу, кейде асқақ арулар да

(есіңді алған сезімге дару бар ма!)

жұмбақ қылығымен-ақ ғашық қылған...

Жалғасады жұмбақтық мәңгілікпен,

атырасың қиялдай таңды үмітпен,

армандарға талпынбай, жасып тұрман!

Миллиондар. Мәңгілік жұмбақ жандар,

батырсыңдар халық пен ар алдында,

сендерді іздеп талай тер тамар құмға...

Білем, Батыр атағын ала алмадың,

мүмкін жалғыз медаль да таға алмадың

(даңқ аңсаған жоқ еді бал арманың).

Бірақ тұлғаң ерлік боп қалар жырда.

Мен айта алам бұл күнде батыл тұрып:

кеудесінде ерліктер жатыр тұнып

менің мынау жұмбақтау даламның да.

Дала ұлдары

елі менен жері үшін түн қатқанда

ер атансам деген жоқ. Жүрді ақпанда

қорғау үшін отанын. ұрпақ үшін.

Көмген талай төбеге жұрт арысын...

Алтын мүсін қойса сол қымбаттарға

ескерткіштен көрінбей қалар еді

біздің шалқар отанның дала, белі!

Әр төбеде ерлік пен сыр жатқанда

басыңды иіп сол ұлы мәртебеге

мәңгі алауды жақсаң да әр төбеге

көп болмайды. Жас ұрпақ, шыңдап барла!

Белгісіздер...

Мәңгі өшпейтін от болып түр елімде:

әлде ол сенің лаулаған жігерің бе?

Әлде өмірге деген жан құштарлығың –

әйтеуір сол мәңгі отта күш бар бүгін

серпілтетін түндердің түнегін де!

өшпес махаббатым да сендік менің.

Мәңгі алау боп сендердің ерліктерің

мәңгі қалар ұрпақтың жүрегінде.

III»

«Оралдым сонда үйге мен

мас болып бір бал сезімге.

Пақырлық екен сүймеген

жалындап тұрған кезіңде.

Жүрегім — алау, от — дене,

бақыт нұр шашып жанарым.

Жерде ме әлде көкте ме,

әйтеуір, кетіп барамын.

Ән салып сонда жатты өңір,

әлемде күңгірт мұң калмай.

Адамның бәрі ақкөңіл,

күлімдеп маған тұрғандай.