Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

(әрине, данышпансығанда жақсысыңдар!)

өзгенің қасіреттеріне

қарайсыңдар қалайша есінеп мүлде?

Біреулердің көзінен жасы кеппеді ме —

бәрі бір екен сендердің көн-терілеріңе.

Бұл күнде ұғындық бәрін.

О, адамдар, сендердің зұлымдықтарың

шыдатпай өртеді мені де.

Не деген пасық едіңдер

(шуақсыз қурайды емес пе жасыл егіндер?!)

мейірім аңсап жүрегім қансырап тұрған,

зұлымдықтарыңмен қамшылап тыңнан

жанымда үміт, сенімдер түгесілгенде,

лақтырып тастап кеттіңдер күресін жерге.

Сендерден байлық сұраман өліп кетсем де,

алтындарыңды алмаймын төгіп кетсең де -

мейірімге ғана мұктажбын.

Білесіңдер ме?

1973»

Мұнайшы

«Даланың төсі өрт бүгін!

Дидарын аптап отты күн

мұнайшы-батыр көтеріп жатыр иықпен

мұнаралардың шоқтығын!

Осылар алып тұлға анық

қондырған қолмен қырға құт.

Болатты бұрғы найзасы сынды қыпшақтың

сүңгиді жерге ырғалып.

Осы еді жанға жат мекен

меншіктеп алған ақ бөкен,

желаяқ киік үстіртті бойлап зулаған

қай маңнан тұрақ тапты екен?..

Шөлейтте тұрар қар тамбай,

бүгінгі думан таң қандай!

Даланың мәңгі тырнақтап жиған байлығы

ақтарылуда фонтандай!

Достыққа мәңгі шам жағып,

бас қосты бүгін сан халық-

мұнайшы мұнда даланың командиріндей

барады самғап алға нық.

Жайнайды дала-алыбым

жанары - жарқын, жаны - Күн!

Ызғары кетпес әлемге дала таратып жатыр бойынан

жылуы менен жарығын!

1966»

«Мұнда түн.

Жаңбыр,

аспан қарауытып,

көз жасын жатыр оның дала жұтып.

Демалып отырмыз біз дабылдан соң,

әскери дайындықтар жаңа бітіп.

Әр жігіт өз ісімен шұғылданып,

біреу жазып, бірі иек қылын қағып,

енді біреу бір хаттан басын алмай,

қайта-қайта оқиды жымың қағып.

Біреу үйін айтады

(бұл — сағыныш белгісі, таныс қылық).

Біреуі жүр әндетіп сәл ысқырып.

үшіншісі досына хат жаз дейді,

ауылының бір қызын таныстырып.

Біреу отыр тіл қатпай,

бейтаныс қыз кешегі ұнап қалып,

дойбы ойнайды біреулер жырақ барып,

мен отырмын өзіңе жолданбайтын

дәптеріме оңаша сыр ақтарып.»

Мұрагерлер

«Айтқан сөзі - атқан оқ. Қайсар жаны.

Мүмкін емес уәдеден тайсалмағы.

Ел беделін әлемге паш ететін

солар менің халқымның жайсаңдары.

Қимылынан аңыздай ерлік ескен,

намыс үшін от құшқан, селді кешкен.

Жәбірленген жандарға жан ұшырып,

сын сағатта қол берген, елжірескен.

Қорқақтамай, қаймығып, жасып тұрмай,

ақтарады әр ойын ашық сырдай.

Ол шіркіндер жүрмейді от сезіммен

қыз біткенді өртемей, ғашық қылмай!

Дауыс қандай—Біржан сал тірілгендей,

асқақ әннен аспан да дірілдердей.

Жомарттығы— асылын ғүмыр бойы

адамзатқа тосатын жұмыр Жердей.

Жаны жайсаң өзгеден екен де ерек,

жабыққанды жарқылдап кетер жебеп.

Әйел заты қорқады жанардағы

тұңғиыққа шым батып кетем бе деп.

Адалдықтың қорғауға бақ -талабын,

аямайтын қиындау шақта жанын-_

біздің елдің жігіті шеттерінен

осындай деп жаттарға мақтанамын.

Қайдан ғана ер жітіт туар еді,

болмаса егер баулитын қыран елі!

Қастерлейтін қыран ел, ұлан жерін

қасиетті даланың мұрагері.

1 9 6 7»

Мықтылық жыры

«Жас баладай қуанып тұрмын бүгін,

құшағыма ап боз жусан - қырдың гүлін.

Асып-тасып көңілім көсіледі,

ұмытқандай байырғы күннің мұңын.

Сағыныш па, білмеймін, қуаныш па

жүрек қанат қомдайды бір алысқа,

Жер, аспан да көлеңке-бұлтсыз бүгін,

тербелгендей дүние жыр-ағыста.

Жыр-ағыста келемін алып-ұшып,

қуанғандай есімнен жаңылысып,

бейне бүгін үйіме абыр-абыр

қимастарым келгендей сағынысып.