Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Тұр, жаным, жанарыңа

қарайын айна қылып.

Туғандай ай арманым

осы бір шалғында анық.

ұйқыңды аш, оян, жаным,

келеді таң нұрланып.

Көз жұмып, көңіл балқып,

ісім жоқ баспанамен.

Бақыты өмірде артық

жан жоқтай басқа менен.

Әнші құс, неге ертемен

сайрадың бүгін сен де?

Жарысып жел-еркемен,

сайлармен жүгірсем бе!

Шырқап сен шалғайда әнді

кең дала — қыр бағында,

бақытың болғай мәңгі

деп әлде тұрғаның ба?

Осылай мың күн өтсін,

сайрай түс бақта дәйім.

Кішкентай бір тілекшім

бар деп мен мақтанайын.

Сәуірдің таңына ұқсап

күлімдеп тұршы, жаным!

Жүрегім алып ұшад,

Мен неге тыншымадым?!»

Қыз қуу

«Елең болмай жайлауда жаз аптабы,

қызып кетті бойымда қазақ қаны:

- Ертте, жезде, ең жүйрік сәйгүлікті -

басталуға “Қыз қуу” аз-ақ қалды!

- Ат - машина емес, ал ақыл ұғып,

кетері бар, балдызжан, қапы қылып.

Ерке қызын қаланың ат көрмеген

жығып кетіп жүрмесін атып ұрып!

- Тұрарым жоқ алданып айла-егеске,

белді будым қалсам да қай белесте!

Жол соңына жасықты қалдыратын

өмір деген өзі де бәйге емес пе!

... Арғымаққа жөнедім қамшы басып,

(қарап қоям қауіппен артыма шын!)

Мені қуып жеткенше, ей жігітім,

қара терге өзің де малшынарсын!

-Обалсыз, - деп, - есекке сеніп мінген!-

қамшы ойнаттым қайтарда төніп бірден.

Неге екенін білмеймін, жігітті емес,

атын ғана сабалай беріппін мен...

1965»

«Қызғанбаған сәттерің – қинағаның,

қинағаның – аяудан қимағаның,

аяғаның - өртенген сезім емес,

әшейін сыйлағаның.

Бұл – зұлымдық. Маған да, өзіңе де,

сен сөйткенің сыймайды миға, жаным.

Қайтем, қайтем, сезімді бұйдаладым.

1976»

Қызғанып қалма, жаным, сен

«Біреулер менің қолымды қысса, жаныма кейде күліп кеп,

қызғанып қалма, жаным, сен:

сен үшін ғана құрметтеп мені тұратын шығар

жігіттер, қызбалық қылма, жаным, сен.

Көп қыздар саған күлімдеп тұрса көздерін тігіп қымсына,

қызыға қойма, жаным, сен:

өзіңдей менің бақытым үшін қуанып олар тұр шығар,

мұны да ойла, жаным, сен!

1968»

Қырдағы бәйге

«Бәйгеге бүгін жиылып,

Қалмады кәрі, жасың да.

Атбегілер жүр бұйырып

шабандоз бала қасында.

Шалғынға тіккен ақ үйлер —

сәні ғой, шіркін, даланың!

Жеңгейлер жатыр нан илеп,

әзірлеп қымыз-шарабын.

Жүректе жастық тынбай ма —

дабырлап отыр шалдар да.

Қазақта біздің мұндайда

қызынбай тұрар жан бар ма!

...Баппенен аттар бастады

базарын осы

түздің бір.

- Әйтеуір, бала, саспағын,

қайтарда босат тізгінді!

Жөнеді аттар біріндеп,

ілезде-ақ үзіп қарасын.

Жаңғыртып кетті дүбірлер

аспан мен жердің арасын.

- Әнеки, біреу келеді!

- Жарайсың, шіркін, сәйгүлік!

Қиқулап жаннан жөнеді

балалар өңшең тай мініп.

- Бәрекелде, тарланым ,

бермедің қолдан намысты!

...Біреулер тістеп бармағын,

бокалға біреу жабысты.

Қыр-жайлау қалды жырақта,

мен бүгін одан алыспын.

Үні тұр бірақ құлақта

сонау бір бәйге-жарыстың...

1969»

«Қыркүйекте теңіздің өзге демі,

көлеңкеде бұғатын боз денені

аппақ көбік сүйеді,

сонда сенің

көңілің өзгереді.

Бұлтсыз көктен қарайды күн асылып,

жағаны ұрып толқындар жүр асығып.

Еркіндікке жерік жұрт лап береді

толқынға құлаш ұрып.

Айқай шықты дәл соның арасында:

- Анау белгі – болмайды әрі асуға!

Қайта оралған жүзгіштер мысы құрып

малтиды жаға-суда.

Алға ұмтылмай тыныштық тапқан ба адам,

көңіл шіркін тұңғиық жақтарға алаң.

Бірақ жерде, суда да тиымдар көп –