Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Жұмыр жер үстін жұмақтай көріп басатындардың кезі емес

ойланбай әрбір қадамын.

Бұл ғасыр деген – дәуірі болған о бастан

соғысты кешкен сәбидей ерте жетілген ой мен сананың,

тобырлар менен дараның;

қайсарлық көрсе жаси қалатын бұйығы бейшаралар мен

ұлағатты ойлы дананың.

Күлкімен қатар көз жасын көрсең, оған да

таңданбай, танбай қарағын!..

өйткені бұл кез – ғасыры

күңкілге толы қала мен тағы

келбеті өзгерген даланың,

башпайға түскен ұзындықтар мен сандардан асқан

қысқаның,

жас ұзарту мен емі таптырмас жараның,

адалдық пенен айнала беріп сатудың

және де ащы шындық пен желім жаланың.

Бұл – кезі құздан құлдырау менен шырқаудың,

аңқау боп қалған ақ бастылар мен ақылгөй туған

баланың;

амалы біткен әлсіздер менен өктемнің,

алдамшы ақ пенен қасиетті түндей қараның.

Лапылдап өрттей сүйгізетін не өлердей

жек көргізетін де құдіретің сенің, заманым!

Біздің даланың жігіттеріндей айбатты,

тәуекелің мен мәрттігің үшін қаладым.

Бірінші ырғақ

О, гитара, сайрадағы

балқыт балғын денені сен!

Балқыт мылқау айналаны

мен жылаймын, сен егілсең.

Ішкі шерлер тарқасын да,

ұмыттыршы қараң күнді.

Қайғы тұнған әр тасында

еркелесін далам мұңды.

Сенен шыққан үнге елітіп,

жанарымда жалт ойнасын.

Бар үмітті түннен күтіп,

жүрген жандар қартаймасын.

Құшағында қара түннің,

қызу қандар тыншыған ба?!

Құштарлықтан жаратылдым,

қара ормандар сыңсығанда.

Сайра,

жұртты жасқандыра,

ұғынбаған құлақ талсын!

Ойға батсын жастар мына,

қарт негрлер жылап та алсын.

О, гитара сұңқылдаған,

қара түннің сырласы ма ең?

Төндіргенде бұлтын ғалам

тиылмаған түн жасы ма ең?

Сен сайрасаң, қандар ысып,

бір бұлқыныс басталады.

Сиқыр сағым алдан ұшып

қара түннен жасқанады.

О, гитара, сайра дағы

балқыт балғын денені сен.

Балқыт мылқау айналаны

мен жылаймын,

сен егілесің.

Жылағаным – ашынғаным,

әуеніңді үдетші үзбей!

Ал, ашынсам – басылмадым

қара жерді дір еткізбей!..

Екінші ырғақ

Кетсе де бақ тасаға,

сен жалғыз бақсың маған.

Тақыр қып таптаса да,

ешкімді жатсынбаған,

ешкімге таңданбаған,

о, менің аңғал далам!

Келгендер шарық табан

сені еміп тойынуға,

өктемсіп шалықтаған

әндетіп қойныңда,

төсіңді арамдаған,

о, менің адал далам!

Топастар жанды ұға ма –

еселер қайғы-мұңды.

Тентіреп қаңғығанға

ақтарып байлығыңды,

құлазып құлдыраған,

о, менің мұңды далам!

Даланың ұқпай мұңын

жүргенге өшігер ем –

әлсізбін, шықпайды үнім…

Қайткенде төсіңе мен

бақ құсын қондыра алам,

о, менің сорлы далам!

Күтумен әділетті

жылаудан жасы кепкен

өңінен әрі кетті

қайысып қасіреттен,

сонда да жалтармаған,

о, менің дархан далам!

үшінші ырғақ

Басыңдар сазды әуенге

қара түндерде күй тынбасын,

сылқым қимыл мен сұлу мүсіндер

бей-жай әлемді сиқырласын!

Қара түндерде

сері сезімдер ойқастасын,

қамау кірпіктер айқаспасын,

күндіз көрінбес балғын денелер

сезімсіздерге жай тастасын!

Қасіреттерін күндіздің

адал түндерге дарытпасын,

адам түндерде тарықпасын,

күндіз қол жетпес еркін сәттерде

құса көңілдер шалықтасын!

Тынбасын билер

түргенше ару күн іргесін,

мұң толы жанар күлімдесін,

түндерде әппақ сезімді жандар

күндіздерінен түңілмесін!

Төртінші ырғақ

Мен қарамын -

қасіретім бұл маңдайда сорым болған,

азап-мұңның қадады оғын жалған.

Жетімі етіп бұл тағдыр жер үстінің,

зұлымдықтың жарына соғылды арман.