Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

күміс шық самайында шашыраған.

өмірдің сан асуын өткерсе де,

таймаған асыл беттен, жасымаған.

Сол жанды көргенің де мақұл, шырақ,

жұрт оны жүреді ылғи жақынсырап.

Ақ сақал қариялар құрмет тұтып,

барады сол кісіге ақыл сұрап.

Қадірлейді азаматын халқы-дағы,

өзі де қайсар, әділ, жан қырағы.

Қайыржан ағадай боп өсемін деп,

кішкене бөбектер де талпынады.

Білем ғой Қайыржанды бала жастан,

жан едік үй-ішімен араласқан.

кешегі қанды соғыс жылдарында

жиырмада жауларымен жағаласқан.

Орден бе – көп әйтеуір өңірінде,

бірақ тек тақпайды өзі оны күнде.

Істейді бастық болып талай жылдан

осы жердің милиция бөлімінде.

Ешқашан жағымпаздық ойламайды

біреуге жақсы атты боп көрінуге.

Білгің кеп отыр сенің бұл кісіні,

неде деп осы адамның құнды сыры.

Баяғы Мадияр мен Айғанымның

осы еді қуанышы – тұңғыш ұлы.

Бандының тұншықтырған ақырғы үнін

қастерлеп Қайыржанның батырлығын,

“Біз тірі қалмас ек, - деп, - ол болмаса”,

қойған-ды Қайыржан деп атын мұның.

өтті ерлер қыран құстай шырқады да,

жеткізіп жаңа өмірдің нұр таңына.

Аруағы сол ерлердің ырза шығар

бүгінгі ас толқын ұрпағына.

1962»

Қараңғы түндердің шапағаты

«Түндер келеді

құбылмас қараңғылықпен

дүниенің барлық жиіркеніштерін таса ғып,

күндізгі сағымдай көз жауын алмай көлгір көркімен

жасанып;

ақ сезімдердің ақ айдынында тербелер дел-сал

сәт қой бұл

қатыгездіктен қажыған көңілдер жасарып!

Қараңғы түндер,

бұл дүниенің ләззаты жалғыз сендерде ғана қалған ба!

(өзгенің бәрі өзгеріп кеткен шеңгелін мезгіл салғанда).

Түндердің тұнжыр тыныштығы ма екен көңілдерді көкке

Көсілтіп талпындыратын таңдарға!

Таңдайыңа татып тірліктің шырын шақтары жанды

Шалқытқан түн құшағына алғанда.

Жалғыз-ақ мынау бөлмеде

тыныштықта бей-жай көңіл көрпесі көсілмей,

(қасиетті түндер кешіргей!)

ақтүтек ойлардың ақпаны сақ-сақ күледі,

жалғыздығынан құтырып кеткен жесірдей.

Рахатын түннің тұл етіп сонда мен отырамын шабыттың

сарала сауытын шешінбей.

О, шуақ күндер!

Қыз саусақ шұғыла төккенге балғын бақтарға

менменшілдікпен мақтанба!

Тірліктің қимас күндерін тылсым түндерде ғана

сезбесек,

қадірсіз шығар ақ таң да.

Мынау жалғанда жалғыз-ақ өзім құдіреттідей боп

отырам

қараңғы түндер шапағат шашқан шақтарда.

1968»

«Қараңыздар ізетпен қыз бала деп,

бұлданбаймын мен бірақ сыздана кеп.

Азаматсып топтарда билік құрып,

сыйлағанға масайрап бұзбан әдеп.

Бұйығылау шығармын бәлкім де мен,

пікірлер де құр болмас “салқын” деген.

Біреулерге дәл солай жұмбақтаумын,

жайдарлық күтсе де әркім менен.

Тілемеймін өмірден жеке несіп,

мықтылармен күнелтпен жетелесіп.

Жолы қысқа, қыз бала десеңіздер,

кішірмеймін, мен қайта кетем өсіп.

Етсем жырды киініп-ішінерім,

кешірмесін осыным үшін елім.

Асқақ-асқақ жыр күтіп жүрсе менен -

сыйлағаны осы деп түсінемін.

1958»

Қарғыс

Қара континент туралы толғау

«Дауылды менің ғасырым!

ұлылығыңа, қайсарлығыңа бас ұрам.

Сендегі құйын екпінге ере алмай

жүргендер үшін ашынам.

Табына алмайтын бейшара жандар сұсты кейпіңнен

шошынып,

ұрмай-соқпай жасыған.

Перзенттігім саған шын болса менің, бықсымай

қара түндерде отты ұшқын болып шашылам

немесе құм боп басылам!

Әйтеуір бей-жай жүрмеймін мына ғасырда

дүлей теңіздей тасыған.

өйткені менің заманым –

кезі емес кеште отырар қамсыз қызықтап кештің

самалын

сүйікті жанға жақындай алмай,

жаутаңдап тігер жанарын.