Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

өзіңдік ой, өзіңдік шешіміңмен?

(Кетеді әлем қалай тез ізін салып,

әйтпесе біздің халық

қызу қанды, от мінез, наркескен-ді.

ойланбай қан кешкен-ді

қандай майдан болса да қылышты алып,

ойрандап ұрыс салып,

жауын жерге жаншымай тыншымаған,

ел мінезін жоғалтса — құрысын адам!)

Қасиетін халқының жоюға бар,

кетсе де ырза көгеріп мойыл жанар —

басқаға ұқсау қалай да — саналы ұғым,

заңы да осы еліктеу заманының.

Сен, әрине, заңдылық тұтқынында,

одан қорғай алмайды ықтының да.

үдетіп ел күдігін

барады жерді бүгін

ақылды да айлалы іскер қаптап

(табиғи күштерді аттап),

барлығында бір ғана бақыт, мұра —

билеу түгел әлемді, уақытты да!

Иә, иә! Уақытты, арманды да,

тіршілікті жалғайтын заңдарды да

бағындыру бір күшке, сезімді де...

Ойланатын, тірілер, кезің, міне!

Қарамайтын уақытқа, заманға да

табиғатта менмен күш — Адам ғана.

Дүниені түрлендіріп,

тұрардай күндер күліп,

Адам қайта жасайды барлығын да,

қайта бақыт сыйлайды сан ғұмырға.

Табиғат — тағдырындай

мәпелеп жалғыз ұлдай

берген саған тіршілік — еншіні анаң.

оны құртар жалғыз күш — сенсің, Адам!»

Үміт

«Түңілгенде, қиналған сәттеріңде

маңдайыңнан сипайтын елің барда,

елің барда—үміт пен сенім барда

жаныңды нұр кернейді,

жүректі жыр тербейді. Арай жырлар.

Арай жырлар, күндейтін талай мұңдар.

Мынау жердің үстінде

бала көңіл, акпейіл адам берда,

тарылуды білмейтін далаң барда,

кеңдікке талпынасың,

ерлікке талпынасың,

талпынасың алдағы ақ арманға,

сосын сенімді ақтауға шарқ ұрасың.

Мынау жердің үстінде

әділеттен жаралған жандар барда,

үміт барда талпынтқан таңдарға, алға,

досыңның түсін жылытып,

жауыңның мысын құртып,

төгіледі арай жырлар,

шуағында толқиды ақ айдындар.

1973»

Ұрлық

(әзіл)

«Жүрегімді

тәтті қиял, арманмен үлпілдеген,

сағынышым, ойым мен күлкім, денем –

бәрін алып қойдың сен, енді сенсіз

жүре алатын емеспін бір күн де мен.

Тәкаппарлау жалт еткен

көзімдегі ойнақы мысқылымды,

тиген жерін өртейтін ыстығымды

жұрдай еттің. Құдай-ау, қайда кеткен

менменшілдеу бойдағы күш бұрыңғы?!

Жаным елтіп шырқайтын таңдағы әнім,

жетелейтін ой-қырға арман-ағын –

бар асылым өзіңмен бір болғасын,

есі-дертім сен болып сандаламын,

ойлашы өзің – басқа енді бар ма амалым?

Мен өзіңнің алдыңда

әлсіреймін бойымда дым күш қалмай,

ойлайсың ба – бұл ісің қылмыс қандай:

мені тонып келесің жалғыз өзің

дүниені жаулаған Шыңғыс хандай!

Қарақшыдай

ауыл сыртын жүретін торып талай,

мені еркіммен ұрладың жорықта жай.

Тілейтінім - өмірде енді маған

сенен басқа ""ұры"" адам жолықпағай!

1977»

Флейта

«Мен сенсіз өмірімді

елестете алмаймын мүлде, мүлде!

Екеумізде таң мен түс, түн де бірге.

Жүрек сырын шертуді басқа адаммен

өңім түгілі, ойлауға жасқанам мен!

Бұл өмірде

жалғыз жүру құлазып - жаза жанға,

аузын ашып тұрғандай ажал алда.

Шақырмайды әуендер тымық таңға –

сенсіз жерде ән, бақыт, қызық бар ма!

Махаббатым -

мөлдір әуен, сұлу саз көктемдерім,

көктемдерім - өзіңнің өбкен демің!

Тірлік әні - нұры боп көрінсе Күн,

жүрегімнің жалқы әні — өзің сенің!

Мен мынау дүниенің

келем кешіп өзіңмен асуларын,

асулардан қиналсаң, қасыңдамын.

Жүрегінен жырлайды ғашық жаным

махаббаттың мәуелі жасыл бағын!»

Шалдың махаббаты

«Менің бар мұңдарымды,

ешкімге де айтылмас сырларымды

сен ғана көңіліңе сақта, жаным.