Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

ақ, түтек боран, алай да дүлей қар басқан,

ажал мен өмір арбасқан.

Кез-келгендерге құшағын ашпай, мелшиіп,

көктемеде де қабағын түйген таңғы аспан.

Қатыгез болмай қайтеді ол,

көзін ашқалы көргені—тірлік қандасқан.

Ғасырлар өтті.

Дала да жатты мейірім көрмей сұрланып,

мазақшыл өмірге кектенуменен шыңдалып.

Сонан соң оған шабуылды тағы бастады

тарихында бұрын дала көрмеген бір халық.

Жанарында бір от нұрланып,

айбалтамен емес, сом білектерін сыбанған,

сескенер де емес кетсе де жүзін күн қағып.

Дала да сонда көлбеңдеп сұлу келіндей,

сүйсінген көзін қадайтын назбен ұрланып...

Қатыгез дала жасарса —

көлгірсу емес, көнбістік те емес бұл тағы,

далаға туған әділетті күннің нұр таңы.

Жасампаз қолдар жаңғыртып жатса не дерсің,

алтын дәндерден тау жасап әрбір қырқаны.

Қазақтың қайсар даласын бүгін анам деп,

жастық жүректер жылытады.

Тарихтың тылсым тыңдарын қайта түлеткен

заманның жарқын ұрпағы!

1966»

Тыңдаңдар, тірі адамдар!

«Әлия мен Мәншүк жыры

***

Мезгілдің тас тасқыны,

өлімнің қақпас түні

бізді мәңгі тастады тұншықтырып,

кете алмаймыз орыннан ыршып тұрып

бұдан...

- Қанша жыл еді?

- Көп-көп жыл бұрынғыдай...

Ойлап па едік өтерін ғұмыр бұлай

жеті қат жер түбінде.

Бір ғажап елтіп үнге

өмір-бақтың қақпасын жаңа ашқанда,

таңдай қағып Күн, шуақ, ағаштарға,

гүлдерге, сандуғашқа...

балауса балғын жаста

бәрі - сұлу, бәрі - таң, бәрі - ғажап!

Майдан. Атыс. Қантөгіс. Жалын. Азап.

Керзі етік пен сұр шинель мәлеңдеген

көтерген әрең денең,

сәби — найза ұшында, досың жанып... -

мұның бәрі басталды сосын барып,

басында басқаша еді.

өмір, уақыт доп қылып қақса сені,

мүжіледі тәкаббар тағы басың,

не бірден-ақ бомбы боп жарыласың -

амал жоқ басқа бұдан.

Бос әуре - тастағы ұран

келісімдер татулық, достық жайлы -

мұның бәрі сенімді босқа ұрлайды,

оны бізге тарих дәлелдеген,

осынау әлемде кең

сенгіштердің қаларын аузын ашып -

талайды алғаш жау оғы қалды басып...

Сенбеу-ақ керек еді

жылан-жауға бойлаған керегені —

доссынып, төсін қағып,

сендіріп, сосын барып

бір басының қанқұйлы құлқыны үшін,

сұлулықты, пәктікті құрту үшін

тірі айырып сәбиді анасынан.

Жоқ ондайға кешірім! Жазасы - қан!

Біз... біз тегі көп сөйлеп барамыз ба?

Әлі - майдан, әлі - кек санамызда,

қатал біздің сөзіміз, сынымыз да.

ұрпақ қалай қарайды мұнымызға?

Заман ғой басқа бүгін,

бәрі: киім, би мен ән, жастар, ұғым...

Бірақ бізге бәрі бір - жоқпыз мәңгі,

біздер үшін шуақ та, шоқ та ызғарлы.

Сіздер ұғасыздар ма жоқ қыздарды –

Жоқпыз мәңгі.

Жоқпыз мәңгі.

***

Болашақ ұрпақ, саған

көңілде сыр сақтағам,

сыр емес-ау, сұрақтар, шегіністер,

сендердегі жеңістер, жеңілістер,

өмір мен адам жайлы,

сезім мен заман жайлы

нәзік жыныс құштар ғой білуге әлі,

өр мінез боп кетпесе бүгін бәрі -

шақырамын сені ашық әңгімеге -

өлгенге үкім жүрмейді - ол заң біле ме?!

Жас ұрпақ, балғын ұлан!

Қандайсың өзің сенің?

Көп кешкен өмір селін,

мүмкін, қарау шығарсың салқын қанды,

жоққа теңеп адамзат даңқын мәңгі,

құбылысқа, адамға, өткендерге

тірлікке, көк пен Жерге

мүмкін, бізден басқаша қарарсың сен

(біздерге арман ақ көйлек - саған кіршең)

ақылменен ойланып, сынап, барлап,

тиімді ме - сонан соң бір-ақ таңдап -

жоқ! Кінәлы емессің сен ісіңе,

бұл - әлемдік дамудың жемісі де!

Мүмкін сен жауларға да -

талайға салған жара

немқұрайды қарарсың кешіріммен,