Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

көкірегімді менің көтерген шырқау көктерге,

шуақ күндерім шұғыласын маған төккенде,

күміс үн, күмбір күйлерге толы көңілімде

сайрамай қалар жоқ перне.

Шұғыла таңдардың сәскелігіне шырқап кеттім мен

бір қарап алып өткенге,

(өткенсіз өмір көктер ме?!)

Кешегі күндердің қасіретін білмей, қадірін ұлы бүгіннің

сезіне алар ма от кеуде!..

Мен өзімді білмеуші ем

(қапас заманғы қалыс ойлардың кесірі!),

бұйығы өмір боп несібім,

ғасырлар бойы күн кешіп едім сағалап жаттың есігін,

өзіме әсте бұйырмағандай жазира дала-бесігім.

Ей, салауатты ұрпақтар!

Сол үшін маған кешірім!

Осынау әділет сәттерді

(сараң тірліктің күңкілдерінен қағажу көріп жөргекте)

армандап едім мен көптен.

ұлы ойлар, ұлы күрес туғызған перзенті сынды

өмірдің

міне, сол заман, сол көктем.

Менің де атымды тарихқа паш қып жаздырды

алтын әріпті өрнекпен.

Менің өмірбаяным –

(басталған деп жүр бағзы біреулер жабайы тірлік пен бақ-

малдан

мен бұған әсте ызаланбасам, мақтанбан)

ғұламалардың ғұмырлы ойлары өрнектеп кеткен бастаулар

тарихтың тылсым тасаларында қатталған.

Жесір мінезді өмірдің дүлей дауылдарына көміліп,

құрып кетуге шақ қалған.

Бұл күнде менің

терезем де тең, байлық та менде, бақ менде,

атым да мәшһүр жат жерге.

Қолым да жетті талғампаз тарих алдында

өзімді танытар сәттерге.

өткенімді бірақ ұмытпан

көне заманнан басталған,

бабаларымның шерлі көңілін жебеген сонда жақсы

арман:

“елдігімді менің, ерлігімді менің паш ету үшін дүниеге

күресіп өтуден жасқанбан!”

Сан ұрпақтардың осынау арманы – қасиетті заңдай

жатталып,

жазылмай жеткен дастандар.

Менің өмірбаяным –

күңіренген күй мен армандай шырқау әндерімдегі асқақ үн,

дала көңіл мен ақ дастарханымдағы ас дәмім.

Жаугер жұрттарды сойыл-шоқпардың астына ап,

жаһаннамға қуып тастадым.

Жиһан даланың сай-салаларын сағалап

өскендіктен бе – қосылмай келген бастарым

(осыдан талай ақсадым).

Менің өмірбаяным –

шежірелерде ашылмай жатқан шаң басып,

ақ сезімімен алаулап өткен Қозы Көрпештей сан ғашық.

Дауыл екпіні тасыған бойда Махамбеттердің ерлігі

революциямен жалғасып.

Басымды иемін ұлы ғасырға өзімді маған, өзгелерге де

танытқан, күш-қуатыма арна ашып.

Менің алапат дәуірім!

(қиналған шағым, қынжылған шағым таба алмай теңеу

мықты, артық)

өзіңнен асқан ұлылық дегенді ұқпан түк!

Жасқанбай бүгін жырлармен шығам кінәмшіл әлем

алдына,

тыңдайды сонда жұрт балқып.

Сен берген қиял-қанатпен шырқап ғарыш дегенге

самғаймын

Байқоңырымнан тік тартып!

1971»

Теңіз суреті

«Жассынғанмен бұл теңіз алабұртып,

кәріліктің ізіндей жаға жыртық.

Қартаймайтын күлегеш қыз-толқындар

қытықтасып бір-бірін барады үркіп.

Алаяқ жел көз ілмей жүріпті анық:

көз ұйқыға кеткенде бұғып барып,

ұйқылы-ояу шошынған толқындарды

қуып ала жөнелді шыбыртқы алып.

“Көрсетейін,— деп,— саған шыбықтауды”,

ашулы аспан жанарын жұмып қалды.

Жаңбыр-сойыл жонына жосылғанда,

тістенді де тентек жел тұрып қалды.

ұйқы қысып, жабыққа ай кашқанда,

теңіз үнсіз құшағын жайды аспанға.

Жұлдыз біткен жымыңдап сығалады,

төсегіне толқындар жайғасқанда.

1961»

Теңізде

« Шағала шулап төсінде,

ойнайды көктің жасылы.

Қосылды долы осы үнге

тулаған теңіз тасыры.

Ашулы толқын үстінде

алысты қайық желменен.

Балықшы, дүлей күш кімде –

ойланып тұрар жер ме кең?!

...Ілезде тынып айнала,

сылқылдай күлді көк теңіз.

Балықшы жігіт жай ғана

күледі: “Қорқып кетпеңіз,

көңілінде жоқ үлкен кек,