Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

қаңсыған бастарға кірген бе?!

Адамдардағы топастық пенен ойсыздық –

бұл жалғандағы қасірет осы-ау білгенге.

Құшақ кеуделі көңілдері соқыр олардан

сергектеу шығар темір қабырғалы түрмең де...

Сен жылап алдың ба екен:

жылдасыңды көріп анасыменен басқа бір тілде ұғысқан,

осындайлардан жаның күйгенде жанарыңнан кекті мұң

ұшқан.

Ертерек сені есейтті ме екен “мәдениетпен” сырқос

біреулер

халқыңның қанын мойындамауға тырысқан.

Қара жерде тұрып, қара боп туғанын ар көріп

негрмін деуге ығысқан.

Сен шыдамадың ба екен:

тобырларды көріп жиіркеніш пенен мысқыл ойнаған

көзінде,

ішіңнен жаттап олардың әрбір жаныңды түйрер

сөзін де;

негр біткенді аяқ басқызып, маймылдан адам

еткендей,

ойларын естіп кеттің-ау толқып төтеп бере

алмай төзімге.

Ақ кеуделердің пасықтығынан, сірә, мен білсем,

құса жаздадың өзің де.

өрлігіңе сенің, ерлігіңе сенің,

құлақ түргенде күллі әлем,

бір жасап қалдым мұнда мен.

Жалындап тұрып жырлар оқысам алдыңда,

езу тартар ең, тыңдар ең.

Заман орнатқан монументтей боп тұрсың сен жердің төсінде

ғасырдай асқақ тұлғамен!»

«Сенен өзге жанның бәрі

адамға ешбір ұқсамайды.

өзің жара салдың-дағы,

жанарымды құшса қайғы.

Керең жандай түк ұқпайды

бір өзіңнен басқа халық.

Жүректі ешкім жылытпайды,

Кетті сенсіз шаш та ағарып.

Сенің ерке қылықтарың

басқада жоқ— айдан анық.

Сезімімнің тұнықтарын

жүрсің жалғыз жайлап алып.

Сағынсам да, амал қанша,

тынши алам қайда барып?

өзің қашан оралғанша,

жүрем енді қайғы оранып.»

«Сені кұшып өзгенің жанды бағы,

менің миым соны ойлап қалжырады.

“Бақыт тапса сүйгенін, қуан” дейтін —

біреулердің шығарған сандырағы.

Ақылгөйлер соны айтып ұрандайды,

Қу молдадай сандалған құран жайлы.

Шын ғашық жан сүйгенін өзгелерден

не десең де, қызғанбай тұра алмайды.

Сезермісің:

қанша күн жолықпадық!

Жынданамын, кейде оны көріп қалып.

Соны тастап, дәл қазір келсең маған,

баяғыша сүйер ем өліп-талып.

Еш күнәңді бетіңе баспас едім,

мылжыңдарға құлақ та аспас едім.

Су сепсе де лапылдап өршеленген -—

бұл не қылған мендегі қасқа сезім?!»

«Сенің жүзің мен үшін ай нұрындай болмаса,

өзің барда жаныма жайлы мұндай болмаса,

тыныс берер кеудеме сенің демің болмаса,

аймалаудан танбайтын еріндерің болмаса,

үмітімді жалғайтын шын сенімің болмаса,

саған дейін қиял мен мұң серігім болмаса,

сен жүргенде ақ жаңбыр жайлы күндей болмаса,

күздің тұман кештері айлы түндей болмаса,

сенсіз мынау әлемді кезбейтінім болмаса,

азаптарды сен барда сезбейтінім болмаса,

өзің барда жер-көкті ұмытқаным болмаса,

есімді алған еркелеу қылықтарың болмаса,

рақаттан сен барда тұншығарым болмаса,

тек өзіңнің алдыңда қымсынарым болмаса,

сен барыңда қайғыдан арыларым болмаса,

шыдам таппай өзіңді сағынарым болмаса,

мұңайғанда тек өзің жұбатарың болмаса,

сенің махаббатыңмен гүл атарым болмаса,

маған ғана сыр ашып шешілерің болмаса,

қате басқан сәтімді кешірерің болмаса,

от-сезімің жүректі табындырған болмаса,

бей-жай жүрген жанымды жалын қылған

болмаса,

бұла шақтың арманын сенен ғана көрмесем,

қиналғанда күш беріп, бастамасаң өрге сен,

сүю түгіл,

жаныма жолатпас ем, көнбес ем!

1973»

«Сенің нұрлы жанарыңды

бақытым деп қалыппын ғой.

Адал ниет, жан, арыңды

содан маған таныттың ғой.

Қош! — дедім де кете бергем,

ойда бірақ қалыпсың ғой.

Мені өзіңе жетелеген

бір сезімді жаңа ұқтым ғой...

1 9 5 9»

Скрипка