Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

улы атомнан күйгендей ана-құрсақ,

ешбір бақыт жаза алмас ол жараны.

Жас тәннің құлқын қамы –

ана өз қанын төгуге ұмтылғаны –

көктемеде қуарып гүл қырдағы,

жер бетінде тірліктің құртылғаны.

Сәбисіздік –

бос ғұмыр

тұл арманы

кепкендей су арналы.

Сәбисіздік –

ананың тілі шіріп,

ата-баба қанының суалғаны.

өлшеміндей адамзат жан, арының

табиғат та біледі бала құнын.

…өмірімнің жаз гүлі – кішкентайым,

тірлігімнің мазмұны – аналығым.»

Семсер мен қалқан туралы

Әбділда Тәжібаевқа арналған өлеңдер

«І

Әй, осы бір мінез-ай тұрған оңбай,

кең далада ұйтқыған құм борандай!

Мінездіні қалыптар бұл жалғанда

құйын болмыс қалайша жүр жоғалмай?

Басы - құздай

жататын мұнар басып,

мұнар басқан құздарға қыран ғашық!

Жарқ-жүрқ еткен найзадай көздерінде

тұр сәт сайын бұрқак пен нұр алмасып.

Ол көздерге жаға алмай жұрт қапылып,

ұқпайды олар қаларын шық та тұнып.

Жарқ еткенде айбары жақтырмасын

жіберердей тақырға тік батырып.

Сырды аңсайды,

сыпсыңды бұлақты ұрмай,

өзі жалпақ жердегі бір-ақ шыңдай.

Қуанғанда құлдырап құлын жаны,

қайғырғанда жатады құлап, тұрмай.

Жалғандықтар жосалап жанын осып,

күн кешетін сәт сайын жанып, өшіп,

бір құдірет керек қой

жыр

-

әлемге

жанартаудай жүрегі, жаны—бесік,

өмір - дауыл, тұрмайды тас қажалмай,

жанарың да, жырың да жасқанардай.

Шүкір, жырда бір алып болғанына

тазартатын жаныңды ақша қардай!

1974

ІІ

Жырлар керек

жетелейтін қиялдай бал арманға,

от ойнатар мұң тұнған жанарларға.

Қиянаттан күрсінсе

Батыр-уақыт,

Махамбетше турайтын қақыратып

айбалта-жыр керек-ақ адамдарға.

Жырлар керек

жаурағанда сездірмес жел екпінін,

дірілдетер жаныңның ерек гүлін,

бір-біріне ұмтылған алыс жүріп,

жүректерді

кететін табыстырып

мөлдір жыр да,

мұң жыр да керек бүгін.

Сезесіз бе -

бар осынау күрделі ғасырда ызғар,

алай-дүлей дауылдар,

жасыл мұздар...

Қару десе, тыяды бұлақ та үнін,

мылтық, бомба қажетсіз!

Бірақ бүгін

тек қарусыз қалмасын асыл жырлар!

Жырлар керек

қияларға бастайтын,

нұр-шыңдарға,

мезгілдердей мәңгілік тылсымдарға.

Жер бетінде бар әлі күңкіл, егес...

Семсерлерді мүқалту мүмкін емес,

ана-жырда дәл сіздей ұл тұрғанда!

1980»

«Сен ендің де жаныма, жас қаныма

Күн шыққандай көңілімнің аспанына

мамыражай күйге ендім.

Түкке тұрмай

қалды басқа бақыт пен басқа мұра.

Сені ойладым, оңаша күлімдедім,

сұлуланып кеткендей түрім менің.

Мен өмірден ештеңе елемедім –

аптап, аяз, күздегі іңір желін.

Аялады күн сайын таңымды үміт,

күлімдеді бұл жайды жарым біліп.

Мұң, кірбіңдер жырақтап жөнеді де,

шуақ шашты жанарым жаным, күліп.

Мен тоғыз ай рақат нұрын кештім!

Ғұмыр кештім, сезді ме мұнымды ешкім?!

Түңілермін өтуден ана болмай –

бұл өмірде басқадан түңілмеспін!»

«Сен маған бақыттасың, қайғыдасың,

өмірсің, таусылмайтын бай мұрасың.

өлермін сол сезіммен. Маған десе,

аспаннан қара жерге Ай құласын,

әйтеуір, анық менің айнымасым.

Сен маған күлкідесің, ашудасың,

ойым жоқ сенен өңге басымда, шын...

Мейлің сен не десең де...

Анық бірақ

өзгенің мойынына асылмасым,

өзіңді құшып-сүймей басылмасым.

Сен маған жасын болдың көктемдегі,

қақ жарған жүрегім мен от кеудені.

Бағым ба, қасіретім бе — кезіктірдім

бұрын-соң қиялымда жоқ пендені.

Сонан соң күйіп-жанып алауладым,

ұмыттым Ай, Күн барын, самал барын.