Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

жанып-сөне бастаған.

Жасыл дене күйреген,

мазалайды жел де үдеп.

Жапырақтар сиреген

селеу шаштай селдіреп.

Бозаң тартқан жер беті,

жастығы өткен сұлудай —

мәңгі деген келбеті

өте шыққан бұрылмай.

Бар ма мынау уақытқа ем?..

өкінесің бұл жүкке,

баянсыздау бақыт пен

тұрақсыздау тірлікке.

Күзде де бар күй түрлі:

ойың—терең,

талғам—бай,

көрген сайын

сүйкімді

көрінетін жандардай.

Тартады уақыт кемесін,

түнің—ұзақ,

кеш—жарық.

Күзді жаздай сезесің,

қыс келерін еске алып.

1971»

«Сонау күздің бір күні

артымда менің қимайтын далам да қалып,

ақ әжелерден жолыма самал-бата алып,

кете бардым киелі киіз үйден аттап,

қиялдың жақұт моншағын жанарға тағып.

Далам менің,

жаутаңдап өзің жаққа,

сағынышымды өлең қып жиі арнайтынмын,

кеңдігіңді аңсап, сәнді үйге сыя алмайтынмын.

Көкжиегіңе көз жетпей үйренгесін-ау –

менің ылғи алысты қиялдайтыным...

Мен білмеуші ем

өзіңнен өзге ұлылар бар екендігін,

кейбіреулерге әлем де тар екендігін.

Таңданатынмын: жердегі жұрттың бәріне

бермейді екен деп неге осы дала кеңдігін.

өсіп те қалдым бұл күнде

көлеңкесіне кеудемді құштырмай мұңның,

көре алмағандардың көзіне мысқылдай күлдім.

Сенің асқақтығыңмен –

тіршілікке тән

пасықтықтардың бәріне пысқырмай жүрмін.

Күн сайын тәтті ұйқымнан

оятып мені беймаза қаланың таңы,

болашақ,

саған асығып барамын тағы:

қияларға шырқар қиялмен тәкаппар басып,

тұла бойымда тулаған даланың қаны.

1970»

Соңғы қоңырау

Үбәйда Смағұловаға

«Еске ала ма аялы сәттің бәрін,

қия алмай ма айдындай шат құндағын —

мен байқаймын балапан жанарлардан

мөлдір шықтар тамуға шақ тұрғанын.

Сіз осы сәт ұқсайсыз айдынкөлге

ұшырған аққуларын.

Айдынкөлдің бетіне асылды Күн,

мейірімді жанардың шашып нұрын

қуана ма әлде сәл мұңая ма –

ұзатқандай жастығын — жасыл күнін,

бір діріл бар, әйтеуір... Кеткендей ме

өзгеріп ғасыр бүгін.

Артта қалып бал құндақ жер кешегі,

балапандар құз асып, сең кешеді.

Жандарында Сіз жоқсыз, олар енді

өмірменен жекпе-жек белдеседі.

Тірлік осы—

атады жаңа таңдар,

жаңа таңдар - алмасқан алақандар...

өмір деген биікке дара самғар,

бірақ ертең аққу боп айдынына

оралар балапандар !....

1975»

Сөнбейтін сезім

«“Атыңнан айналайын Бөбек деген”.

Қайыптың әні.

Дауысың келді-ау құлаққа, сағынышым,

құсалықтан Бөбегің арыды шын.

Кеше мені азаптап көп сүрады:

“Қай бетке ұшып кетті,— деп, - тағы құсың?”

Сенің әнің сайрап тұр көкіректе,

ойламашы азаптан өкінед деп.

Менін бойым өрт тұрған.

Қосылмайтын

жүректердің, жаным-ау, оты көп пе?

Қайда жүрсін қамығып, сұңқар құсым,

бізден бақыт қиялдай бұлтарды шын.

Бөбек сендік жанары жұмылғанша,

арнаса да дүйім ел-мың қарғысын.

Төксін теріс батасын, жала, кегін –

өзгермейді өзіңдік жан екенім,

ұқсын, мынау ұға алса, көр кеуделер,

сөнбейтұғын сезімдер бар екенін.»

Сүйген сұлу

«Сенің көзің көк те емес, қара да емес -

қой көзді деп атайды мұндайларды.

Ол көздердің оты да ғажап емес,

бірақ маған сол жанар нұрдай мәңгі.

Сенің көркің ерекше емес, тегі,

(дәрі боп па қыздарға сарылығың!)

Бірақ маған “керім” боп елестедің,

саған ғана табынды бар ұғымым.

Мен үшін сен — бәрісің тіршіліктің,

жаным ұйып тек саған сыр ағыттым.

Осы екен ғой, мен жаңа бір сыр ұқтым,

“Сүйген — сұлу” дейтіні бұ халықтың.

1959»

Тілек

«Шынымен болып жүрсе жаның ғашық,