Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Қалған сәтте кездейсоқ ұшырасып

бозарып түсі қашып,

қипалақтап қалады бейшаралар,

менің адалдығымның пысы басып.

Ай жерге құлағандай

аузын жимай қарайды бәрі маған

(дей ме әлде ""жарым"" адам?!).

өйткені олар ешқашан ғұмырында

шыншылдыққа, шындыққа жарымаған.

Сиректеу құбылысқа

көзі үйреніп көрмеген дарқан халық

үрпиісіп қарайды сәл таңданып.

…Тек өзіңнің алдында (сенің ғана!)

балаға ұсап қаламын жаутаң қағып.

1975»

«Келеді еріншек түн.

Жасыл құрақ. үн де жоқ жағада түк.

Көл мөлдіреп көзіндей келіншектің,

жанарына аспанды паналатып,

керілді айлы нұрда

сүт сәулеге кеудесін жалаңаштап.

Жалтылдаған тайғанақ айдынында

егіз аққу сырғанап барады асқақ.

Аспанды өртеді үміт,

Жер-сұлуға сұқтанып сол шақтағы.

Айнакөлдің жанары төңкеріліп,

жарқылдайды төсінде моншақтары.

Тына қап жел де жансыз,

сұлулыққа қарайды Ай да жасып.

Екеуміздей, Аспан мен Жер де амалсыз

көздерімен тұрды тек аймаласып.

1977»

«Келесің дәйім шілденің

от күні болып, ынтығып,

құшағыңда құрып сүлдерім

шыға алмай қалам бұлқынып.

Кетеді сонда жон аттап

тәкаппар менің өрлігім,

жанарда жүрген қонақтап

қоңырқай күздей сорлы мұң.

Сендегі сезім селінен

еркелей тұрып жасқанам.

Сүйе ала ма екен беріле

біз екеуміздей басқалар…

Сенімен еріп үйге бір

келеді шуақ жылытып.

тірліктің күйтің күйбеңін

кетемін сонда ұмытып.»

Келін

Үмітке

«Жаныңды елжіретер қылықпенен,

жанары сұлу көлдей тұнық, терең,

жүретін сәуле шашып жан-жағына

халқымның бір қызы бар Үміт деген.

үміттің өзі таңдай, сөзі балдай,

көрген жан сүйсінеді көзін алмай.

Жанашыр, сезімі пәк, өзі сұлу –

сақтай гөр тіл мен көзден өзін, Алла-ай!

Қараймыз қызығумен біз жағалай,

маңайға тарайтындай Сізден арай,

Адал жар, ұл өсірген ардақты ана,

ал өзі жиырмадағы қыз баладай.

Арқаның түзде жортқан елігіндей,

ата-енең аялайды сені гүлдей.

Алдынан үлкендердің кесе өтпейсің

баяғы замандардың келініндей.

өзіңді жалғыз ұлы жар еткелі,

сен болдың ата-ененің нәр еткені:

мәпелеп өбектейді, келіні емес

шынардай жалғыз қызға балап сені.

Әрине, бұл да сенің жақсылығың,

бөленсін жақсылыққа жас ғұмырың.

Ене мен келін үйде үйлесе алмай

талайдың естіп жүрміз ащы мұңын.

Зымырап өте шығар уақыт-сағым,

қырық жас ала келсін жақұт таңын.

үмітжан, ақ босағаң аман болып,

жарқырап жана берсін бақыт шамың!

1995 «

Келіншектер

Гүлшат, Рузияға

«Ағалар біздің бекерге

жүрмеген екен өздеріңді көңіл күні ғып,

олар, әйтпесе, көз салмайтын-ды көрінгендерге бұрылып.

Енді ойлап тұрмын бұлаң шақтарда неге жүргенін

олардың

тентек көңілмен тылсым түндерге ұрынып.

Асқақтық пенен нәзіктік – бәрін бұлғын кеудеге

сыйғызған

сендер екен ғой жұрт тамсанатын ұлылық!

Қыңырлау біздің қара кемпірді көңілшек қылып

жіберді-ау

осынау тұнжыр жанарлардағы жылылық.

Армандай сырды ақтаруға келсең, айтқызбай,

алады бұлар көз қарасыңнан ұғынып.

Бұл не деген бал қылық –

бір көре қалса, бей-жай жанның да жанарына жарқын

өң берген,

арылтып бір сәт бейшаралық пен мең-зеңнен,

әйелдер деген құдіретті күштің бар екенін сонда бір

сезіп,

сабыр ете алмай, сенделген.

Кімсіңдер сендер? Қызғалдақ па еңдер, адамдар

бірінен бірі қызғанып терер белдерден?!

Әлде түн сайын ақындардың көзін ілгізбей,

бұрқанып жатқан бұла жыр деген сендер ме ең?!

Жігіт біткенде өртеніп күйіп кетті дем,