Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

бірден-ақ тұтқындауға асықпады.

Осылай аңдысумен кешкірді күн.

сездірмед ғашықтар да ешкімге үнін.

Жігіттер күндіз-түні ұйқы көрмей,

ат үсті жүргеніне бес күн бүгін.

Сезілді жаулар оғын тауысқаны,

сонда да екі жақтан жан ұшпады.

--Тірілей беріліңдер! — деп бір кезде

Қайыржан алға шығып дауыстады.

Осыны күткен Белов - банды басы,

қолында екі оқ қалған — бар “мұрасы”,

біреуін Қайыржанға көздеді де,

өзін де екіншімен қалды басып.

Берілді қол көтеріп қалғандары,

жалынып, жасуға да арланбады.

Күйеу мен қалыңдық та келе жатты,

алдынан қайта күліп таңғы арманы.

Жауыздар салған талай бүлікті елге,

тас-талқан болды тізе бүгіп демде.

Жаралы Қайыржан мен қос ғашықты

ортаға ап, тартты ауылға жігіттер де.»

«Жүректі тербеп бал сезім,

қоштастым сонда дірілдеп.

Аузымнан шықпай бар сөзім,

ішімнен тұрдым “күнім” деп.

Жанарың сенің қадалған,

жаныма күн боп нұр септі.

Жиналған мынау жарандар

қарамай бізге тұрса етті…

Кеттің ғой сонда көп күнге,

қолымды неге қыспадың?

Тіледім самолеттің де

кешігіп барып ұшқанын.

Несіне тіктің көзіңді

сүйілмей қалған ерінге…

Сарғая күтіп өзіңді,

сағына түссін дедің бе?

1968»

«Жүрсең де есімді алып, жүрдім тынып.

Жыл өтті.

Сонсоң сол кеш... күз кеші еді.

Қос жүрек бір бөлмеде мың бұлқынып,

бір-бірін іздеседі.

өзің ең арман көлде бақ құрағым,

тіл қатпай, тұл бойыңды кезіп тұрмын.

Осы кеш бір дауылға тап қыларын

өзің де сезіп тұрдың.

Мен іштей бір сезіммен арпалыстым,

жанарың жанарымда тұрып қалды.

Білмеймін қалай төндім... Тарта құштым,

содан соң дүниені ұмытқам-ды.

Жаным-ай, өзің бе бұл? Бармын ба мен?

Қанша күн бұл сәт жайлы өртеді үміт.

Кеудемді жанағанда балғын денең,

дуние кетті-ау деймін төңкеріліп.»

«Жүрші, жаным,

сапарларға шығайық, кұлшынамын.

Кең далаға үйренген қайран басым,

мынау күңгірт бөлмеде тұншығамын.

Қол ұстасып,

меніменен ұзақ жол, жорыққа шық.

Қысқа өмірде күйзелмей, күйбеңдемей,

бір жүрейік қайда да толып-тасып.

Түнеп шығып

аты аңыз қалаларға,

түстенейік порттар мен жағаларда.

Қатері мол тірліктің күлкі-азабын

бір көрейік, сүйіктім, дара қалма.

Серпілейік,

кеттім ғой түршігіп мен

Күңкілдерден алумен күрсініп дем.

Бар тілегім — сақтағай екеумізді

жайбарақат топас бір тіршіліктен.»

Жыр анасы

«Мариям Хакімжанова жайлы триптих

1

Жастықпен сезбей түзде шеңгел барын,

дүниенің таңдамаппын кең жолдарын.

Қиқулы жыр-жарыста

қандай жақсы

алдымда сен болғаның!

Қашан да тартады азап алғашқылар,

ол алған биіктерге әр жас құмар.

Арман жоқ, арманы асқақ ұрпақ болса

жолыңды жалғастырар.

Таңдайға татығандай жорық демі,

алысқа алып қашты көңіл мені:

бет алдым - сен көріндің шамшырақ боп

теңіздің төріндегі.

Жас арман алып ұшсын, көкке өрлесін,

ақиқат - сендік жолмен шектелмесім.

Көрсеттің алынбастай арман шыңның

алғашқы бет-пердесін.

Қай жерде осалдығың, білместігің,

көрсетті бәрін маған нұр кескінің.

Жол - басқа.

Мені өзіңмен жақындатар

тағдырлас, үндестігім.

Арманды сенен шыңдап жарыс-сында

мен енді жеке тартам алыс шыңға.

ұстайтын жеңіс туын - өзің

егер арманмен табыстым ба.

Бел байлап, қаныққандай жол, сынға әбден,

табысам тылсым кеуде өр шыңдармен.

Кетем мен тың жерлермен -

сен үйреттің жүруді жолсыздармен.

Айтқызбай іштей сезіп, жайды ұғасың,

азабын біздің жолдың, сай, жырасын...

Шағылса менің тауым