Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

екеуі тұра берді қол ұстасып.

Аттылар жетіп қалды желе шауып,

сойылға басар ма екен келе салып?

Қыз кенет сыбырлады: “Бұлар біздің

ауылдың адамдары емес анық”.

Қос жүрек тұрып қалған дүрсілдеді,

ұмыт боп жаңа ғана күрсінгені.

Әлгіде демін тартып тынып қалған

қайта есті сахараның сыршыл желі.

Аттылар төніп қалды дүбірлетіп,

Тор төбел тыпыршыды бұл үнге елтіп.

Сұсты жүз сазарысқан. Ешқайсының

жылылық көрінбейді түрінде түк.

Бір түсті үстеріне костюм киіп,

Қатулы қабақтары қатер құйып,

Асынған қару-жарақ жарқылдайды

— Нұрет бай жіберген бе әскер жиып?

Бір қауіп бір үмітпен араласып,

қос жүрек шапқылайды ала қашып.

Ертеңгі тәтті сәттер қалды былай,

күн болса, арқан бойдан барады асып.

Естілді дауыстары жат үн қатқан:

қым-қуат болып кетті сатырлап маң.

—Қараңдар мынау дала тағыларын

дүниенің тәттілігін татып жатқан!

- Әдемі-ай мына қыздың түрі қандай!

- Қойшы әрі, әйел көрсең, ыңыранбай!

Тағылар тағылығын істемесе,

жүреді ішкен асын сіңіре алмай.

Ортаға ап екі жасты, қызықтады

сілімтік бандылардың бұзықтары.

Жігіт тұр бір көгеріп, бір бозарып,

ызадан әрең шыдап, қызып қаны.

- Әй, өзің айтшы, қане, қызылмысың?

- Қолыңа қалай қонды бүгін құсың?

- Қарай гөр сазаруын үн шығармай,

көрдің бе сұмырайдың жырындысын!

- Алайық ат пен қызын олжа қылып,

отырсын жас тотысы торда бұғып.

- Ал өзін бір оқпенен... не болмаса,

кетейік өлімші қып орға жығып.

-Қайтеміз оқ шығындап бұл қазаққа,

салайық онан-дағы түрлі азапқа.

-Арқанмен сүйретейік атқа байлап...

-Тоқтай тұр, бұл не дүбір жылға жақта?

Құлақ сап ғашықтар да сәл аңдады,

бір ұшқын жалт еткендей жанардағы.

—Мен үйден қашып кеткем, бұлар біздің

ауылдың мені іздеген адамдары,

деді қыз, — жасырыңыз,

сүйгенімнен

айырса, өлім артық маған-дағы.

Таң қылды “тағы” қыздың батылдығы.

“Қолда ғой, құтқарайын ақыры мұны”.

—Қашыңдар анау сайға, топ жыңғылға! -

офицер осыны айтып, атын бұрды.

Қыз сүйтіп жер соқтырды сонша жанды,

минуттар қатерлі әлі болса-дағы,

жай тұрған қуғыншы деп бандыларды

жүз шақты салт аттылар қоршап алды.

Бұл келген - азаматтар сенген елі,

Бандылар, сөз жоқ, енді жерленеді.

Қайыржан Молдағұлов бастап келген

советтің милиционерлері еді.

Банды іздеп Бозалақты шолып үш күн,

болмады нәтижесі сол жүрістің.

Кеше кеш ауылына оралғанда,

үстінен шықты қанды көріністің.

Салумен бейбіт елге жазылмас мұң,

сабылтып банды деген сағым қашқын

Тас-талқан ауыл үсті, күңіренумен

көгенде жатыр бәрі ауылдастың.

Қайыржан кешкен талай азаптарды,

дәл мұндай көрген емес мазақтауды.

өлігін анасының көрген сәтте,

құлауға тәлтіректеп сәл-ақ қалды.

“О, ана, қалай тыным табар жаным,

Ойлаушы ең аласұрып балаң қамын.

Жан ана-ай, тым болмаса, қанды қолдан

сені де арашалап қала алмадым.

Қап, бәлем, қанқұйлы жау, шыда аз ғана -

туғызам тірі жүрсем саған да күн!

Мыңына қасіретті тартқызсам да,

өтер ме қасиетті анам қанын”.

Жоғалтып орны толмас бар асылын,

өксіді ұл басын құшып анасының.

Сонан соң ерге қонып, қамшы басты,

алардай жарау аттан жан ашуын.

Сол боймен жетті, міне, алып-ұшып,

кек қайнап, жанарлардан жалын ұшып.

Бандылар қоршалғанын ссзбей қалды,

ауылдық адамдар деп жаңылысып.

Жау сасып, кетер бағыт таппады да,

қойнаудың ығыстады қапталына.

Бандыны қолға тірі түсірсек деп,

жігіттер оқ жаудырды аттарына.

Жау күші аз, бекініссіз, ашықта әрі,

қалғандай мынау жайдан сасып тағы.

Қайыржан жігіттерін сақтау үшін,