Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Қаһарланса қасарған қайсар бабам,

сескенбеген сонда алмас қылыштан кім?!

Сойылды айқас ұласып ұлы күшпен,

туды маған саптарда ту ұстар күн.

Далам бақыт құшқанда, амалсыздан

жыламсырап төсінен ығысқан мұң.

Жайдарымын мен бүгін, жарқын көңіл

жан біткеннің бәріне туысқанмын.

Мен даладанмын.

өмірді де дала деп санағанмын.

Алаламай нұр шашқан даладағы

күн көзімен әлемге қарағанмын.

Сонау, сонау жылдарда далам үшін

Сойыл құштым, сан рет жараландым.

Сайларымда сарғайып жаттым аштан,

түйіріне зар болып қара нанның.

Шындық іздеп әкелер құрбан болды,

соны ойласам, жанымды қамалар мұң.

Әділет деп қақылдап, ей, дүние,

куәсі боп жаттың-ау жала, қанның.

Жерін жатқа бермеген жығылса да,

айбарына бас ием бабалардың.

Бүгін шалқып қараймын мен далама

көкірегінде самсаған қалалар мың.

Мен

коммунистер ұлтынанмын

күңкілдеген күндестер сыртынан мың.

Жұмыр жерде бір пенде бақыт тапса, туысындай шаттандым, кіл

қуандым.

Мен әділет, шындықтан жаратылдым,

шын досымын Отаны, жұрты бардың.

Теңсіздігі дүниенің тез есейтіп,

қайратыммен серпідім мұң тұманын.

Лақтырған жоқ бақытты тағдыр маған, тіршілікпен

тартысып жұлқып алдым.

Әділеттен тайса өмір, түңілме, дос,

келеді түбі саған да бұлқынар күн.

Адалдықты таптаған арамзалар

жауап береді алдында бір күні ардың.

Мен қырдағы үйден мін.

Жалқы емеспін, бірімін топ баланың,

тек арманым биіктеу, от талабым.

Елеусізбін үйде мен, елгезекпін,

төрден орын тимесе, жоқтамадым.

Ал көшеде әкемді білетіндер

мені танып қараса, тоқталамын.

“Азаматы ана үйдің”, - деп жатады,

бірі ғой деп айтпайды көп қараның.

Бар бейнетін үйімнің жалғыз өзім

арқалауға сонда мен оқталамын.

Біздің үйдің бар қадір-қасиетін

менен көріп тұрғандай боп қаламын.

...Мен Отанның сыртына шыққанда да,

осы ойларсыз аттаған жоқ қадамым.

Маған қайнар күш берген

күдіктенбей артатын сенімі елдің

толқып сол бір сезімнен тебірендім.

Отан сеніп тапсырса өз тағдырын,

тартыншақтап мен қалай шегінермін.

Менің тарих алдында мақтанарым —-

перзенттігім іргесі берік елдің:

мүмкін, қазақ, абхазбын, белоруспын,

тәжіктердің ержүрек тегіненмін.

Адалдық пен достықта ұлылығы—

Мен Советтер еліненмін!

1972»

Жастық шақ туралы элегия

«(қарт солдаттың ойы)

Жарау күндер зулайды, оралмайды,

дамыл көрмей самғау да оған жайлы.

Жастық шақты от жылдар алып қашты,

жете алмадық, ұрттадық содан қайғы.

Жеткізбейді мезгіл-жел дара шалқып

(қол жетпеген нәрсенің бағасы артық),

төбешіктен жасайды қия шыңды,

құз, тауларды мүжиді аласартып.

өктемдікке құштар бұл дарқан уақыт,

тарихқа да қояр жүк арқалатып.

Балапанды самғатар қияларға,

қарт қыранның жанарын қанталатып.

Заңы да бар мезгілдің сынар тағы,

жылатып ап, сәбише қуантары.

Бір кез айдын шалқыған ну даланы

көрмегендей тамшы су қуартады.

өмірде ылғи жүрмейсің бақта күліп,

не сайрандап алаңсыз атқа мініп.

Тасып кетсең, менменшіл уақыт деген

ес жиғызып алады жақтан ұрып.

Екпініне сені де орап алып,

уақыт өзі шыңдауы, соғары анық.

Сонда уақыттың тезіне төзе алмасаң,

мұрттай ұшып қаласың домаланып.

Жүгіресің тағы алға ұшып тұрып,

жұлқынғандай бір дүлей күш ықтырып.

Сен қарайсың ызамен, таңданумен

сүрінбейтін жандарға мысық қылық.

Тірлік-мұхит жатады шалқып ағып,

сүйрелейді — мейлің сен қалтыра, бұқ.

Шапқылайсың сонан соң бұл өмірдің

қызығын да, қайғысын қарпып алып.

Жығыласың, жылайсың, ысыласың,

қуанасың, күлесің, тұшынасың.