Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

шалғайлас жайлауыма жатыр жерің.

өзіңмен қатар өсіп түлегенмін,

ұқсаспыз өрнегіндей жүген, ердің.

Екеуіміз қос бұтағы секілдіміз

шыңдағы жалғыз өскен бір еменнің.

Бір кештік өмір көлін дауылда сын,

досың – дос, сендік дұшпан – жауым, қасым.

Мен сенен, сен де менен аумай қаппыз,

бір туған аға-інідей бауырласым!

Естимін өзің жақтан таныс үнді,

мұңдасым, жақынымсың жаны сырлы.

Мен сені жаттан қорғап,

сен де сырттай

жүресің жыртып менің намысымды.

ұқсаймыз егізіне бір ананың,

тілеулес сезіміңе куә жаным.

Мен сенің өркен жайып өскеніңе

шаттана қол соғамын, қуанамын.

Сақтаған бабамыздың бар асылын

ұғасың сен де мендей дала сырын.

Шолпандай жарқыраған нұр сәулеңді

шаша бер, тағдырласым, жанашырым!

3.

Бішкек

Сағынысып бір-бірін ағалаған

сенен жақын емес-ау маған адам.

Екеуімізге Алатау сая болып,

екеуімізді бір қанжар жаралаған,

екеуімізде бір өріс – дана далам.

Екеуімізде бір тағдыр, соны ұғысып,

бір өзеннің суын да бөліп ішіп,

жылқы қудық, жайлауда жолығысып;

ән шырқадық қосылып бір әуенге,

қуаныштан қан қызып, өңім ысып.

Қырғыз, қазақ кешпеген сындар бар ма...

Сезіміміз сындарда шыңдалған ба.

Жазатайым үйімде өкпелесем,

Бішкектегі тартамын туғандарға,

кімге барам әйтпесе бұл жалғанда!

Арман да бір, ән де бір, жаным басқа,

шақырыстық кезекпен соғымға, асқа.

Саған деген ақ тілеу қарындаста.

Қайғырғанда қасыңнан табылатын

жетер ме ешкім өзіңдей бауырласқа!

Сен қуансаң, шуақты менде де күн,

сен самғасаң, менің де өрлегенім!

Сіздің үйде қонақсып төрлемедім.

Қырғыз, қазақ – өзімнің қос жанарым,

қос жанарым, ешқашан сөнбе, менің!

4.

Ташкент

Мынау менің қалам ба? Жат іргенің

ұқсамайды жеріне. Атыңды елім

өзімсініп атайтын.

Бар болмысың

неге сонша жаныма жақын менің?

Шуағы ма уақыттың, бұрқағы ма –

саған қарап ұмтылдым нұр таңыма.

“өзбек – менің өз ағам, біліңдер!” – деп

үйретіпті қазақтар ұрпағына.

Аға барда – Күн күліп, Жер жасарып,

қас жүйріктей көсілер менде шабыт,

асқар таудай ағаға сенген көңіл

салқам жүрер аяқты кеңге салып.

Аға үйі – ақ орда, құрыш іргең,

еркін кірем бұл үйге, тынысым кең.

Сыбырлайды сыр айтып

әр кірпіші

Надираның жыры мен мұңы сіңген.

Базарыңның бояуы-ай, әз алыбым,

аралассыз, бұдырсыз – ғажап үнің!

Кіріп кетсе, шыға алмай қалатындай

аузын ашқан аңқаулау қазақ інің.

Іні, сіңлі – бауырлар шаңқан жаны,

сызды сезбей, жүрсем-ау ортаңда әлі!

Жуып жатыр мұңымды ақ жауын боп

кең даладай көшенің фонтандары!

ұрпағыңа жыр – мұра, ерлік – үлгі,

тамыр терең – үзе алмас сел бүгінгі.

Жаса, Ташкент – ағаның ақ отауы,

шаң шалмасын кеңдік пен елдігіңді!

5.

Алматы

Жанарынан мейірімнің самалы ұшқан,

сәруар жүзі сәбидей ана құшқан,

осы жерден өріс ап басталады

менің байтақ Отаным – Қазақстан.

Көгершіндер көгінде таңнан өріп,

Алатаудан жатқандай арман өніп,

қырандардың қастерлі тұғырындай

мынау менің Алматым алма көрік!

Еңбегіммен өркендеп ырыс, бағым,

салтанатты саптарда ту ұстадым.

Мұңымыз бен жырымыз тоғыстырған

кел, төрге шық, тілі өзге туысқаным!

Адамзатта еркіндік – талайғы арман,

сәуле шашып сәуірлер қарайды алдан.

Қиялымда – ертегі ертеңдерім

үмітімнің нұрымен арайланған.

Жаншылса да, жанынан жыр арылмай,

сүйсінердей дос, дұшпан тұрағым бай.

Көңілім – сал Сарыарқа, Алатауым

қайсарлықтың, елдіктің шынарындай!

“Медеу” – анау жарқылдап жатқан күліп,