Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Алысқан асау желменен

жандарды көріп кіл мұнда:

осы-ау деп өңшең ер деген,

бас иіп сонда тұрдың ба!?

1961 "

"Бұйырмаса да даналық,

тықылдап өлең түртеміз;

бөлмеге жалғыз қамалып,

іздейміз шөлден жыр-теңіз.

ұлыдан қалған қойма-құт,

ой іздеп сарсаң боламыз.

өзгертсек түрін—ойды алып...

өлең-ау дейміз сол аңыз!

Оқырман кейде “ақымақ” —

ұқпайды бірден биікті:

ақылыңды айтсаң жатып ап,

сондай жыр оған сүйікті.

үйқасың жеңіл оқылмай

көз ілмей түнде құраған,

қатырып басты отырмай,

жаттап алатын мың адам.

Ойланбай ұқсын жырыңды

бала да, шал да, кемпір де.

Жазам деп өлең ғұмырлы

шақырып шабыт желпінбе!

Құрай бер ұйқас, ақылдым,

жыр болсын тау, қыр, кең дала.

Алдысың сонда ақынның,

ұлы да жалғыз сен ғана!

1967»

«Бұл жырлар жазылмас еді-ау,

мен қайғы жұтпаған болсам.

Бұл жүрек табынбас еді-ау,

сен жұртқа ұқсаған болсаң.

Көзіме ілінбес те едің,

шыға алар шыңдарым болсаң.

Тек саған жүгінбес те едім,

иіліп құрбаным болсаң.

Мен бұлай жүрмес те едім-ау,

өмірде болмаған болсаң.

Сүюді білмес те едім-ау,

сенімді қорлаған болсаң.

1967»

«Бұлақтар құздардан асып,

сарқырап сайларға аққанда,

көңілім қырларға ғашық

самғайды жайлау жақтарға.

Жүрегім бұлқынады да,

тоқтамай думан бақтарға,

талпынар қыр-тұрағына,

құлпырған қызғалдақтарға.

Қиялым – желмен жарысқан

ай маңдай арғымақтарда.

Көп аңсап келгенде алыстан

бәйгелер қалжыратқан ба!

Сәби қып бұл күндер мені

тұрғандай тосып гүлдерді,

ұмыт қып үлкейгендегі

қырқысқан қырсық күндерді.

Мен сонда бала боп кеттім,

қалғанын сезбедім күз кеп…

Қырларды аралап кеттім,

қызғалдақ кездерімді іздеп.

1969»

Гобой

«Бөбектерім, күн, жүрегім,

менің алау гүлді реңім,

жүрегімнің діріліндей

нәзік, әсем үнділерім!

Сүттей сұлу сәулелерім,

сендер - әсем ән дегенім,

тірлігімді, өмірімді

бөледіңдер сәнге менің.

өмірімнің кілті - демім,

сендерсіңдер нұр тілерім,

қоңыр сазым - кірбіңдерің,

шатты әуенім - күлкілерің.

Аяулы әнім, әуендерім,

әуендерім - әлемдерім,

жүрегімде - сендерсіңдер,

жүрегімде - әлем менің.

өздеріңсіз үн тірілмей,

жанарыма күлкі ілінбей,

сендер менің тірлік әнім,

жүрегімнің лүпіліндей!»

Гүлдесте

«1.

Ашхабад

Саған бүгін – бар тілек, бар асыл ән,

аймағыңа думанды тарасын ән.

Сәлем саған

мұңы бір жүректерден –

сәлем саған Қазақтың даласынан!

Көрұғылының мұң сазын жастан ұғам,

өскем Мақтұмқұлының дастанынан.

ұямдайсың сен менің,

мөлдір көгің

Алматының аумайды аспанынан.

“Бұл қай тұс?” –

деп ешкімнен сұрамадым:

сөйлегенің, күлгенің, жылағаның –

бәрі-бәрі керемет жақын маған,

таныс маған от күнің, гүл алаңың.

Қадалғанмен көзімді тігіп мен де,

айыра алман –

қазақ па,

түрікпен бе,

мен әйтеуір ғашық боп қалдым мына

қасқа маңдай, кең кеуде жігіттерге!

Жаса мәңгі, Ашхабад – арман қалам!

Сенде ерекше нұр құйды таңдар маған.

Сенде сылқым түнгі әлем жанды арбаған.

Мәңгі қала, жас қала, жырлы қала,

жаса бірге жылдармен жалғанда аман!

Түйрелсе де уақыттың жақ-садағы,

тынған емес жаныңның асқақ әні.

Түрікпеннің жасампаз болашағы

сенің жүрек-деміңнен басталады!

2.

Нүкіс

Армысың, ақынды елім, батырлы елім!

Сен маған еншілес пе ең, жақын ба едің –

енші алған егіз ұлдың қонысындай