Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Тас тыққандай тамаққа заңдарыңнан

тек қана таңдай сыздар.

Уды да үнсіз шашыңдар сұр жыландай,

қылдан шылбыр шықпайды мың бұралмай.

Әлі жынданасыңдар әнімді үзіп,

тілімді сындыра алмай....

От сезімім көнбейді көндім деуге,

жалынына шыдамас солғын кеуде.

Тым болмаса бір рет мына сендер

шын сүйіп көрдіңдер ме?

2

Қайтемін, сүйіп қалдым. Ғашық жаным.

Мұнымды құдайдан да жасырмадым,

бәрі де бітті деп ем. Көрдім де оны

сезіндім жанымда әлі жасын барын.

Жалыққам тұнжыр, мөлдір тыныштықтан,

не тоңбай, не өртенбей бір ыстықтан.

Қандай күш, қандай бақыт арпалысып,

сезімнің сењдерінен тыныс жұтқан!

Шарттар мен тыйымдар көп бұл далада,

байқасаң - даланың да құндағы ала.

Қырында қылаң берген қызғалдақты

құйын жел кетеді айдап құм далаға.

Заманда еркіндіктің миын шағар

ойлыға, тік жүрсе де, қиын соғар.

Ешбір күш болған емес, болмақ емес

сезімге, сезінуге тыйым салар!

Жазала, жанарымды жасқа бұла!

Күнді де шығармаңдар аспаныма!

Қылмысым - жасырынбай жігіт сүйдім,

жанымнан таба алмайсың басқа күнә!"

"Әкел сен құздың сирек гүлін мейлің,

мен саған табынған боп жүгінбеймін.

Тіпті де қысылмаймын ешбір жанды

менсінбес қылығымнан түңіл мейлің.

Телефон шырылдаса, сен екен деп

жеткенше жаным шығып жүгірмеймін.

Тұрса да іңкәрлықтан тасып қайғың

(мені де жүргендей-ақ жасытпай мұң),

күлемін, қалжыңдаймын сеніменен,

жасқаншақ қылығыңды машықтаймын.

Сезсем де тұрғаныңды құшқың келіп,

оңаша қалуға ешбір асықпаймын.

Сен жүрсің сан ойлардан шаршап, тегі,

білмейсің жүргеніңді аңсап нені.

Сенбейсің менің ессіз сүйеріме,

сүйгізе аларыңа әр сәт мені.

(Жігітте табындырар күш болмай ма,

ол жігер әлде сенен алшақ па еді?!)

Сен мені аялайсың. Білем, құрбым.

Туады қол ұстасып жүрер бір күн.

Қиналсам, тек өзіңді еске аламын

(ал менің тірлігім де — кілең кірбің),

сен тездеп келу үшін құтқаруға

туса деп қиын сәттер тілеп жүрмін.

1975"

Әлем деген немене?

"Қанды қанмен қайтарған қылыш кегі,

қайғы оранып біреудің мұң ішкені,

ғашықтардың бақыттан мас болғаны,

анасы мен сәбидің күліскені.

Әлем – дауыл, ақ жаңбыр, асау өзен,

туған жердің көгорай пүліш белі,

жүрегі алау жандардың ұлы істері.

Әлем деген – Аспан, Жер, Күн мен түндер,

сан тағдырлы өмірдің тыныс-демі.

1974"

"Әуелден өлең-жырға құштар жаным,

демеймін жетіп міне, ұшталғаным.

“Талантты талмай ұшыр, тұншықтырма”,-

деуші еді менің абзал ұстаздарым.

Шымырлап тына қалған көл бетіндей,

тұрады жүйрік көңіл тербетілмей.

Ол кейде мөлдіреген ашық аспан,

бұлт басып тұнжырайды кейде түндей.

Бей уақыт толқытады жыр нөсері,

күбірлеп кіммен көңілім тілдеседі?

Сол шақта ұмытқандай дүниені,

шаршауды, жалығуды білмес еді.

Толқындай мені үйіріп арнасына,

бір дауыл тартатындай алға асыға.

Бұл не күш - әлде сонау бабалардың

үзілген арманының жалғасы ма?!

1960 "

Бақыттының монологы

немесе ақымақтарға айтылған ақыл

Тирпулдағы (Ауғанстан) мұнай өндірісі орталығының бөлім меңгерушісі Аманулла Әлимен әңгімелескеннен кейін туған ой.

"Бұл жұртқа не жетпейді:

күйгелектеп көр-жерге безектейді,

денің сауда - шайқап төк, үріп-ішіп,

ақымақтар жатса да қырылысып

бір-біріне мылтығын кезеп мейлі.

Кейбіреулер мән-жайды сұрамастан

біреу үшін күйінген, кінәласқан;

өз басының тірлігі жырақ қалып,

қайғысына біреудің жылап-талып,

дәл өзіне түскендей құлап аспан.

Түк пайдасыз көңілмен нұрдан аппақ