Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Сұқтанады сан көздер сұлулыққа,

талықсиды қағылмай талай кірпік.

Ақша бетке жарасып пісте мұрын,

балғын жүзден мөлдіреп іштегі нұр,

бала мінез, пәк көңіл тамсандырып,

деседі іштей жігіттер: “Түс пе мұным?!”

Жұмыр кеуде жарасып иықпен тік,

тұр талдырмаш денесін биіктетіп.

Жалғыз жатыр жотада қара бұрым

нәзік белге кей-кейде тиіп кетіп.

Қынай белді көйлегін етегі кең,

қуыршақтай қомпитып кетеді жел.

Ақ маржандай тізілген сұлу тістер

көмкеріліп алқызыл екі ерінмен.

Шыдам жетсе, жігітім, қызбай қара,

қадалсаң да, тоймайсың, жүз қайтара.

Мынау дала жердегі жұмақ болса,

періште деп дәл осы қызды айтады, ә!

1969"

Ашыну

"Түрмедегі Ақбөбекті патша

офицері корламақ болады.

Селтиген сары!

Жетіспей тұрғаным сен едің,

келдің бе тағы көлгірсіп зымиян күлкіңмен!

ұстай алмассың Бөбектің шәйі желегін,

әзер болса, дозағым болар бұл түрмеѕ.

Ит өлген жерден келді екен сені кім айдап,

қаңғыбастарға мекен болған ба бұл аймақ?!

Тірілей мені тәлкек қып қойған мұндайға

соқыр екен ғой Құдай да!

Күні кеше сен “жабайылар” деп шікірейіп

тұрдың емес пе,

сары жез мұртың тікірейіп тұрды емес пе!

Жабайыны жөнге саламын десең, алдымен

мәдениеттілігіңді елестет!

Жолама маған,

қолаңса-сасық, күлімсі исіңнен жерінем,

қорқытам деме - талай қорқудан батыр боп

алдым тегі мен,

сенсіз-ақ көрген азабым бастан асып тұр

мынау даланың шонжарлары мен бегінен.

Тірілей сенің құшағыңа енбен, жүн ерін,

аю мойныңа асыла алмайды Қайыпты ораған

білегім!

Асқақтығым асып, ашуың қысса, жарып же

жабайы қыздың жүрегін!"

Аяулыбейне

Клара Дмитриевнаға

"Сені іздеймін

шешілмей жүрген жұмбақтар бойда тұнғанда,

жас арман мені жетелегенде көп толғандырған

сырларға. Қуанышым мен қайғымды дәйім алдымен саған ақтармай,

шәкірттік көңіл тынған ба?!

Қиындықтардан қиналмай аттап, саған келгенде

қысылдым -өзіңнен асқан шың бар ма!

Сені ойлаймын

көзім түскенде аласармайтын шыңдарға,

биіктер алда тұрғанда.

Мәуелеп өскен бәйтеректерді көрсем мен -

аяулы бейнең тұрды алда.

Мені ылғи саған бас игізетін қандай күш екен

сендегі -жылылық тұнған жанар

ма мына, қарапайымдау тұлғаң ба?!

Өмірдің соқпақтарымен

арманды қуып, алыстап кеттім мен бөлек,

жаныма жақын

қимасым болған қалды да бір жан елде ерек.

Мынау өмірден ізгілік көрсем, адалдық көрсем, мен ылғи

бас иіп өтем сен бе деп...

1962"

"Аяулым!

Сен кеткелі қанша күн!

Күтуменен шаршадым.

Көкірегім толған сезіммен

кұшағыңды сенің аңсадым.

Таңдайымда қалған-тәтті дәм

талықсығандай тамсадым.

Еркем, өзің кеттің де,

душар болдым дертке мен.

Сағыныш деген өртпенен

лауладым.

Мұндай сезімді

бұрын-соң бастан шекпегем.

Қаңырап қалған бөлмеде

сенделіп, уакыт өткерем.

Жынданған жандай, көз жұмсам,

бейнеңді сенің көп көрем.

Мәңгіріп қалдым жандардай

ақ арманына жетпеген.

Дүниенің барлық қызығы

үдере көшкен секілді

сен ұшқан самолетпенен.

Қасірет екен жалғыздық.

Сен барда мынау қос бөлме

ұқсайтын қазды қос көлгс,

Құлазып қалған секілді

басынан бақыт көшкендей.

Калған жандаймын елсізде,

кездеспей жалғыз дос пенде.

...Қиянаты мол жалғанның

қиындықтарын арқалап

туар деп алдан арман күн —

мен үшін жалғыз күн кешкен

анама сонда таңдандым."

Әйел

"Ей, адамзат!

Кара жерге гүл еккен,

қара орманды күл еткен!

Тыңда мені жүрекпен!

Тыңда мені, сан жұрттар!