Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

әпенделер жүреді құр далақтап:

жат қуанса - жүрегі жұлынардай

шаттанарын қайтерсің дымы қалмай,

өзі бақыт құшқандай ыржалақтап!

өзіңдегі байлық пен бақты біліп

жүрмейсің бе, кетсін бар жат түңіліп!

Не жыным бар жаныма азап алып,

қайдағы бір жүрт үшін мазаланып,

кетсе-дағы қара Жер қақ тілініп.

Акымақтар ел десіп, заман десіп,

аһ ұрады, қайғырып, залал кешіп.

Қайтіп есті жан дерсің мұны тегі,

құр ойлармен аз миды шірітеді,

сонда өзіне келердей адал несіп.

Быж-тыж болып өткізген нұрлы күнін

ақымақтық екенін тірлігінің

айтар ем-ау. Не пайда ол ұғынғанда,

өз басыма сор тілеп жыным бар ма?!

Ақылды ете аласың кімді бүгін...

1974"

"Бал сезім билеп жанымды,

лапылдап жүрген шақта бұл,

жасырма, жаным, барыңды,

алдымда менің ақтарыл.

Түндерім өтті өртеніп,

Ойларым көзді ілдірмей.

Сендегі назды еркелік

байлады мені білдірмей.

Күнкілге толы күндізден

жаныма кейде мұн салам.

Адастырмайтын жұлдыз бе ең,

оралам кеште бір саған.

Тоқтатпай мені бақтағы үн,

жетуге саған асығам.

Сен болып сонда ақ таңым,

мұңым бір тарқап, ашылам.

Нұр кұйған мұңды көңілге

сен болдың мағап Күн әлем.

Кездеспей кетсең өмірде,

қайтер ем сонда мына мен?.."

"Баланың еркелігін

шытынап, көтермейміз.

Үш жаста-ақ ел сенімін

ақтаса екен дейміз.

Ойлаймыз: жүгірмесе,

сұрақтар бермесе көп,

көр-жерге үңілмесе,

жаныма келмесе деп.

Жүр дейміз арыстан боп

қарғитын қара құздан.

Өзіміз данышпан боп

туғандай анамыздан.

1960 "

Барлаушылар

"Мен ғашықпын

ұлы істерді дүбірлеткен бұл ғасырға,

ой-арманы асқақ жылдасыма -

дарияларды селдетіп сайларынан,

мұнараларды самсатқан қыр басына!

Жете алмайтын шығар-ау қыран да, сірә,

ақ мұнаралардың шынар басына!

Батырлық дегенді білмейтіндерің

осынау барлаушылардан сұра!

Бұлар ма, бұлар -

елсізден елге сый арнап жүргендер,

үстіртке қонып, қияннан өргендер.

Сұраңдар осы ер жүрек ерлерден

қиындық дегенді қиялда көргендер!

Аттанған шақта ол шартараптарға,

үмітті көзін қадап ақ таңға,

сұра қандай деп қуаныш дегенің

бұрқырап тыңнан фонтан атқанда!

Барлаушы жүрер

шатырлап аяз, дала қар құшқанда,

өртеп өзекті “саратан” қысқанда.

Барлаушы барда басқаның бәрі

ұқсайды кілең балапан құстарға!

1966"

"Басқа қызды жар еттің. От-жалынмен

мені сүйген жүректі аямай-ақ.

Тікенекті өмірдің соқпағымен

тартып бердің әйтеуір жалаң аяқ.

Саған деген сезімнен есім кетіп,

өртеніп-ақ жатамын қызғаныштан.

Келе алмадым сонда да шешімге түк,

шаншу алды жанымды, ызғар ұстап.

Білем әлі жүректер ұғысарын,

бірақ көрсем - жалынды басып-жаншып,

асқақ қарап өтуге тырысамын,

сенен өзге біреуге ғашық жансып.

Тағдыр бізді осылай тұсады да,

екі айырды. Аңсаушы ек тел өсуді.

Беріп сені басқаның құшағына,

серік қылып жүрмін тек елесіңді.

Жұртқа жұмбақ болды да мендегі елес,

біреулерге бұл күнде мазақ та өзім...

Махаббаттың күйігі — ерлер емес,

әйел ғана шыдайтын азап-төзім.

1966"

"Баянның бақтарында,

шың-кұзды шатқалында

ерке өскен жас маралмын

шомылып ақ сағымға.

Біле алмай шамаңды әлі,

бозбала, құлшынасың,

тұңғиық жанардағы

толқынға тұншығасың!

Мергендер — көз қадарым,

танытар жігітті айбын,

бос белбеу бозбаланың

оғын да жуытпаймын!

Садақпен тартар ма адам

даланың ерке елігін.

Мекенім - дарқан далам,