Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Кең әлемде кеуделерде тарлық бар,

тұтастық бар, қалдық бар,

бар әлемде, қара жердің бетінде

соғыс жайлы жарлықтар.

Дүниеде ұзын қолды үстем бар,

шарасыз бір күштер бар,

махаббат бар, құрлықтар бар, түстер бар.

Жанартау бар, жарылу бар, дүмпу бар,

сәнді үйлерде күңкіл бар,

атпай, аспай құрту бар.

Адалдық бар, мейірім бар, зорлық бар,

қайратыңды қайнатады қорлықтар.

ұлылық бар, даналар бар, мұрат бар,

шың аталған қырат бар,

терең жатқан бұлақ бар.

Бірақ соның бәрінен

биік тұрған бір күш бар,

дидарына Жер де құштар, Күн құштар:

ол — нәзіктік,

мәңгі шуақ, нұры — құт,

сарқылмайтын жылылық,

ол - тірліктің қуаты -"

Әйелге деген махаббат

"Түндерде жалын боп өткен

біреуді жаным деп өбкен

сенің гүл еріндеріңнен

әйтеуір жерінбедім мен.

Жұттым да көзде жасыңнан,

төсіңнен өзгеге ашылған

басымды ала алмадым мен,

(қайғым ба ең, жанар бағым ба ең?!)

Көлдегі сағым көрікпен

жанарды жанымды еріткен

құштым мен ашқарақ күймен,

(білемін - басқа да сүйген.)

Ең алғаш құшқаным да - өзің,

балқытқан күш жалын да - өзің,

ең алғаш сүю дегенді

үйреткен ұстазым да өзің.

Жанымнан мұңым кеткелі

сен болдың күнім көктегі.

…Қайғым тек - осының бәрі

басыңнан бұрын да өткені...

1973"

"Әйеліңді, жылы үйді – таста бәрін!

Бұз бірауық тірліктің тас қамалын,

қамалдар мен шарттардан тұрады өмір -

ізде одан да көңілдің басқа амалын,

шырқа сөйтіп өмірдің асқақ әнін!

Тереземнің алдына келме күнде,

көрінбеуге тырысып елге-күнге

(сүю деген – батырлық бұл заманда,

қаратпайды сезімдер шенге мүлде),

уақытым жоқ сенімен сенделуге!

Қызғаныштан күйдір де жерле жаман,

бірақ жұрттан ұрланып келме маған!

Қызғануға қақы бар, сүюге де

сеніміне өзінің сенген адам,

сезіктенбей, сескенбей иен даладан.

Мен бәрібір шықпаймын, түнер, жарыл,

(рас, сені тілеп тұр түгел жаным!),

өйткені мен адамның әлсіздігін,

сақаулығын, сақтығын – білем бәрін,

барлығына кереқар жігер, қаным!

Селдей сезім болмаса шоқ денеде –

толқын құшып ұмтылма от кемеге!

Қамалдарды бұзып кел – бірақ сонда

сөніп қалсам, өкінбе, өкпелеме –

еркіндік пен сезімге сот немене!

Ән сайысынан кейін айтқаны

Жұрттарға Майра жайы бұл күнде ермек,

сыртымнан сұқтанады үнсіз жерлеп:

әнім мен ажарыма айыптымын -

барады Керекуді күңкіл кернеп.

Мен үшін талантым - тұл, мәнсіз - көрік,

не сұмдық - тіл қата алмау - жансың ба өлік?

Бермеді жеңісімді жұрт алдында,

бас ұрман бәйгесіне — алсын бөліп!

От құйған жігіттерге жаны жалын,

өшпейді өртесе де бағым - әнім.

Шулайды алты алашқа арғымақ деп

шаңыма шақ келмейтін жабыларын!

Жайлы өмір сүрем десең жұмыр жерде,

бәйгеде басқалардан бүрын келме,

қым-қуыт қырдың жолы, қыз басыңмен

қосылма қиқулаған дүбірлерге.

Болғанмен жырым - жақұт, әнім - асқақ,

алмастай өнерімнің әрі қашпақ –

шырқайтын сандуғаш-үн сайрай алмай,

жыр көшін бара жатса жабы бастап!..

Майраны кінәлаған билерге айтқаны

1

Тіршіліктен сыбаға, сыйымды алам –

ғашық болам, жек көрем, күйіп-жанам.

Менің толқын жанымды сезіп, ұғу

сендерге бұйырмаған.

Мен өмірге құштармын ғашық ұлдай,

ұқпассыңдар бәрібір тас ұғынбай...

Ән саламын, күлемін, сүйсем - сүйем,

сендерше жасырынбай!

Сендер бұған, білемін, бармайсыңдар,

беті жылтыр, жаны пәк жандайсыңдар.

Былық мына сендердің өздеріңде –

ақталар ал қайсың бар?

Шариғат деп, шындық деп сарнайсыңдар,

шындықты айтса, жарыла жаздайсыңдар.