Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

жарысар жел - серігім.

Мұң жұтар жай жағада

жалынсыз жасық адам.

Мен барда айналама

шаттық-нұр шашыраған.

Алдымнан жарқырасын

ақ сәуле арайларым.

Жанарым шарпымасын,

жігітім, абайлағын!"

"Бер маған домбыраны!

Жерітті мына жұрттың солғын әні!

Мен салсам аққу әнге, ілесе алмай

бәлсінген бозбалалар болдырады.

Тыңдасын Маралды елі,

әкетсін алыстарға самал желі,

әнімді топырағына сіңірейін,

мәңгілік қайталасын далам мені.

Домбырам үкіленген,

дауысы дара шығар бүкіл елден.

Саздарым - сандуғаш үн, жігіттің де

өзімдей өнерлісін күтіп ем мен.

Жасықтың күні де түн,

жалынсыз әнші құрысын, үні жетім!

Керімсал Керекудің аймағына

мен әннің көрсетейін құдіретін!

Тыңдағын, далам, бүгін,

жаңғырып жылғаларда қалар да үнім.

Жабығып жиһан кезген жалғыз марал

маңына қайта оралсын Маралдының.

Кеткендей түн ағарып,

әнімді серік етсін ұлан анық,

тыңдасын, нәзіктікке таңдай қақсын

арқаның ақпаны да тына қалып!

Тыңдасаң тымық таңда,

жаным - жаз, жүрегім - ән жыр ұққанға!

Шырқайын әз-әуенді, сонда менің

жаныма батыл келер жігіт бар ма?!"

Би

"Жүрегі алқынады,

ауған бұған жігіттің бар құмары.

Қайратты қол беліне тиген сайын

тұла бойы тұрғандай балқығалы.

Көрмеген бе дәл мұндай ""сынға"" түсіп,

әлде киім кеудесін тұр ма қысып,

басы айналды,

вальске дөңгелесе,

қалады тек кеуделер тіл қатысып.

Жүрек баяу соғатын қалыптағы

алып-ұшып жөнеді – бар ұққаны.

Айналада ақ мұнар, екеу ғана

теңіз-сезім төсінде қалықтады.

Қымсына ма әлде сәл қорғана ма,

сезім өткізгіштей ме қолдар ана…

Күйеуінің жанына отырғызды,

есін жиды келіншек сонда ғана.

1978"

Би алаңында

"Топталып тұрған жұртты жайпап еніп,

шақырдың биге қайта-қайта келіп.

“Мен сізді көптен көрем, сүйемдерді”,

айныттың жүрегімді, айта беріп.

“Жоқ!” - дедім, ыза кернеп, тасыдым да,

Мазақ па әлде әзіл машығы ма?

...Досыммен биге айналып жүргенімде

жаңағы көзім түсті “ғашығыма”:

Қаншама болсаңыз да жаста қызба,

ойнауды махаббатпен тастаңыздар.

Әлгіде-ақ маған айтқан “жүрек сырын”

айнытпай ақтарып жүр басқа қызға.

1959"

"Біз екеуіміз біргеміз.

Бақыттылықтан жанарымда менің қалды ғой күміс шық тұнып.

Дүние деген тып-тымық!

өліп-өшкен бар болмысыңменен сен отырасың тіл қатпай,

жанарыңмен ғана ұқтырып

(адамдар бүгін бірінен бірі алшақтап кеткен заманда

ұғысу деген - мықтылық!)

өмір бізді айырсын -

бұған да тіпті қайғыдан өксіп өкінбен,

түндерде мейлі арпалысайын жанымда жанған отыммен,

мейлің сен тіпті басқа жанменен мен жоқта

оңаша қалып отыр ма ең -

бәрібір мені ұмыта алмайсың. Мен сенімен біргемін

ұғысқан алғаш со күннен.

Менің аусарлау ақылдым!

Қақтығысы мол жер үстін басып жанымда өзің жүргелі,

қажыта алмайды мұң мені.

Мен жиіркенемін кейбіреулерден.

Сүю дейтіні олардың—-

төсекте жатқан түндері.

Бұл дүниенің қасіреті менше - ұғыса алмайтын жандардың

түсініскен боп жүргені.

1967"

" Білмей тұрмын не дерге:

тамырымда бір ағыс

асыр салып,

денемде

шапқылайды қуаныш.

Жаны көрмей даланы,

жалыққандай шеңберден,

жүрек кетіп барады

жұлқып шығып кеудемнен.

Бір жатады, бір тұрып –

кірпіктерімді аядым.

өз-өздері бұлқынып,

билеп тұрды аяғым.

Мынау дала, мынау бақ,

жасыл шалғын жағалай.

Көк аспанда Күн аунап

жатыр аппақ баладай.

Жеті мүшем – соны ұғам –