Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Бойыңды жастай түзедің...

"Бойыңды жастай түзедің –

қылықты, сәнді қыз едің,

жаныңа, сұлу көркіңе

ұмтылып өткен жүз ерін.

Арманың шығып алдыңнан,

жарасымдарың таң қылған.

Ал бүгін алқам-салқамсың,

шыққандай батпақ-балдырдан.

Бітті ме мәні өмірдің?

Күйбеңге неге көмілдің?

Нәзіктік пенен сұлулық—

әйелдің мәні, сырымды ұқ,

жоймасын нұрын көңіл-Күн!

1959 "

Жаз

" Таң бұзып тынышымды жіберді деп,

жазғы түн кетерінде түнерді кеп.

Жер-ару серпігенде түн көрпесін,

маужырап қарап тұрды Күн елжіреп.

Гүл бөлеп хош иіске атырабын,

ағаштар жайып салды жапырағын.

Самал жел сыбырласа, сыр ұрласа, -

өзенде мың бұралып жатыр ағын.

Төсінен терсек тағы қызғалдақты,

басында заңғар таудың ызғар қапты.

Шыдамай жаздың жастық жалынына,

ойнақтап ерке бұлақ құздан да ақты.

Сұлулар суға барған сайға бұғып,

қарайды көлдің бетін айна қылып.

Шіркін, жаз, жомартсың-ау базарлыққа

бересің жан біткенге жайдарылық!

1958 "

Жақсы өлең

" Көңілім өлең сиқырын жүр аңғармай:

өмір кешіп, қалғандай шырақ жанбай

отырамын жабырқап, жүдеп көңіл,

мұң, ыза, наз жиналып жүрекке кіл.

Сонда жақсы жыр оқып нұры армандай,

жадыраймын, жанымда мұнар қалмай,

сол өлеңді дәл өзім шығарғандай.

Қылаң берер емес-ау алдымда әлі

Махамбеттің, Абайдың шалғындары...

Сыр бермейді сырлы өлең, жүдесем де

көңілім – дауыл, күшім аз күрестерге.

Ұқтырмасын сиқырын бал құндағы –

тек жасағай жақсы өлең – жанның нәрі!

1960 "

Көз алмай неге қарайсың

"Көрмеген бұрын кісің бе ем,

қадалды неге жанарың?

Көп жанның мынау ішінен

көз алмай неге қарадың?!

Бөтен сөз ешбір айтпайсың,

кездесе қалсақ оңаша.

Ойланасың да, таппайсың

жасқанған бейне балаша.

Елеусіз ғана сөз айтсам,

құп алып, үнсіз қостайсыѕ.

Қуанасың ғой бір қайтсам,

көрмеген көптен достай шын.

Қадалса сенің жанарың,

лүпілдеп жүрек... Солай шын...

Айтсаңшы, дал боп барамын,

көз алмай неге қарайсың?!

1957 "

Қадалып, іштей тамсана...

"Қадалып, іштей тамсана,

қайтесіз мені ұялтып.

Өртенсеңіз де қаншама,

мен үшін құрмет – сый артық.

Бетке алып өзен жағасын,

сырлассам, рас, сізбенен,

Жүрек те табар жарасым,

бағым ба ең әлде іздеген?!

Қадірлі туыс бол маған,

таппайын сізге баға да.

Жүректе мәңгі орнаған

бір тентек інің бар, аға!

1960"

Қоштасарда

"Қоштасу кезі келгенде

жаутаңдап маған қарадың.

“Жүрмейсің бірге сен неге?”

Дегендей болды жанарың.

Елжіреп тұрды жас жүрек,

жеңе алмай күшін сезімнің.

Кеудеме жалын түсті кеп

жаныңдай ыстық өзіңнің.

Перронға шықтың, қарадың,

тұрсың ба мені қия алмай?

Сыр ашпай қалай қаламын,

“сәулешім” дер ме ем ұялмай?!

Айта алмай қалдым. Жалынға

өртеніп кеудем тұрды-ау бір...

Қалды да қойды жанымда

жауғалы тұрған бір жаңбыр.

1959"

"Лүпілдей соқты жас жүрек,

еркелеп назбен қарадым.

“Поезда-ақ хатты жазшы?!” - деп,

елжірей қалды жанарың.

Сезімтал жүрек, жас жаным –

бәрі де сен деп талпынды.

Білдірер аяқ басқаның

абыржып тұрған қалпыңды.

Сөз таппай, үнсіз тұрмын кеп,

теңіздей жүрек толқыды.

Ышқынды гудок жүр-жүрлеп,

мұңая қарап ол тұрды.

Сөйткенше қолдар бұлғанды,

мөлдіреп көздер соңғы рет.

Айтылмай талай сыр қалды,

қимастық сезім толды кеп...

1959 "