Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

ұстазсыз жанда сөнбек күн,

шәкіртсіз өмір – сусыз жер.

Көрінбес ғажап еңбектің

бейнетін кешіп жүрсіздер.

Жүректе тұрар жалқы үнің,

жанымнан жалын жігер күт.

Ұстазым, сенің әр күнің,

әр сәтің тұрған бір ерлік!

1957 "

Ағалар

" Ағалар асқар тауым ғой

асқақтап тұрған көк тіреп,

Жабықтырғанда дауылды ой,

маңдайымнан менің өпті кеп.

Ағалар барда демеген –

бәрінен биік шоқтығым,

еркелеп өстім неге мен,

әкенің сезбей жоқтығын?

Жолаушы кетсе, тұнжырап,

апамнан сұрай беріппін,

алдынан шықтым құлдырап,

лағындай боп еліктің.

Білінбей жоқтық, кем-кетік,

елдей ем өзім рулы.

“Беремін,- дейтін,- жеңге етіп

саған ұнаған сұлуды”

кетіпті тулап күндерім,

сусын ғып әлі жүр жаным

мейірімнің сонау күн демін.

Бар екен Жерде тамыздар,

қабақтар шашқан қар-ызғар,

өтелмей жүрген парыздар,

берілмей жүрген қарыздар.

Тосар да қайғы кемірген,

солқылдар нәзік денем де,

ұмтылам бірақ сеніммен

ағалар барда мен өрге.

Ағалар барда нұры айбын,

шыдаймын құздай сындарға,

Сынбаймын, өзім Күн, Аймын,

аспаным болып шығанда –

ағаларым аман тұрғанда!

1958 "

Ақжайық

" Қыстағы байсалдылық былай қалып,

Жайықтың суы жатыр ылайланып.

Бұлқынған сағынышпен жүректердей,

соғады жарға толқын шыр айналып.

Толқынын Ақжайықтың тамашалап,

қиялдар жетелейді қарасам-ақ.

Кейде үнсіз, кейде долы – ерке мінез,

өзіңе осы кейпің жарасады-ақ!

Жайығым – ата қоныс, игі мекен,

ақ бурыл толқындарың жүйрік екен.

Құшасың құмарлана жағалауды,

өзіңді о да бір кез сүйді ме екен…

Кей сәтте байсалдысың, ақылдысың,

кей сәтте сескендірер батыл күшің.

Қаншама ұмтылсаң да кең далаға,

аса алмай жаға-жардан жатырмысың?!

1957"

Анама

" Кеудеңде мені тербеттің,

жас шыбық енді көктеді.

Мінеки мен де ер жеттім,

еңбегің бекер кетпеді.

өмірде мынау ең жақын,

аяулым сенсің, анашым!

Болмаса мейлі зор даңқың,

мен үшін бірақ данасың.

Мейірім төккен нұр жүзің

тұрғандай сезем жанымда.

“Адал бол, - деуші ең, - жұлдызым”,

сақталды сөзің жадымда.

“Игі еңбек түбі осы-ау” дер

көргендер жеміс ағашын.

Қартаймай, мәңгі жасай бер

мәңгілік Күндей, анашым!

1957"

Әке туралы ой

" 1

Бесікте жаттым уілдеп, сол бір

сұрапыл соғыс күндерде,

қан кешіп біздің әкелер сонау

батыста жырақ жүргенде.

“Жан папа” деген бір ауыз сөзді айта алмай

қалғандар көп қой, бір мен бе?..

Жиырмада, қыздар, жайқалған гүлдей

көз тартып бейне жанасың,

сол жиырма жаста құшақтап мені

қалыпты жалғыз анашым.

Тұңғышым деген мына мен шіркін

кенжесі де боп қалыппын,

жаза алмай жүрек жарасын.

Үмітпен әр кез алданушы едім

Келер деп менің папам да

(балалық жүрек сезбеді оның

кеткенін мәңгі сапарға).

Өсірді мені сол ана гүлдей мәпелеп,

ержеттім, тұрдым қатарда.

Бақытты балғын сәбилер бүгін

жетелеп жүрсе әкесін,

қызыға қарап, күрсіне қарап,

жанынан үнсіз өтесің.

Еркелік көрмей, мейірім нұрын

аңсаған көңіл мың толқып,

елжіреп кетеді екенсің...

2

Оралмай кетті әкелер біздің

сонау бір ұзақ сапардан,

бейуақыт сөнді албырт жүрек пен

алаулап тұрған от арман.

Әкенің жүзін көңілге түймей,

бесікте ғана қалыппыз,

жаутаңдап ұзақ есікке қарап

өткен күндерге қанықпыз.

Жұмыстан апам келетін дәйім

жанарына нұр тұндырып,

сәби жаныма дақ салмау үшін