Жолаушылар ұйықтан өтіп, үлкен ағаштардың көлеңкесіне қайта енді, жалғыз аяқ жіңішке жол жыланша ирелеңдеп алға қарай тарта берді.

Түстеніп, шамалы уақыт кідіріп дем алған соң, кішкене отряд жағалауды жарыса созылған биік таудың етегіндегі қатпарға кіре бастады.

Орман енді сұйыла түсті. Ағаштар да тығыз емес. Жол әлі жаман: биік те қалың шөптен жер беті көрінбейді. Отряд Шығыс Индияның батпақты қалың орманында келе жатқан сияқтанды. Ондағы өсімдіктер өзеннің мұхитқа құйған жеріндегідей мол емес, дегенмен, Ескі дүние мен Жаңа дүниенің жылы белдеуіндегі өсімдіктен анағұрлым қою. Әр жерден индигоноскалар72 көріне бастады. Бұл орасан төзімді өсімдік. Гэрристің сөзіне қарағанда, шаруалар жалқаулық етіп егістік жерді күтусіз қалдырса болғаны, жерді дереу индигоноскалар басып кетеді екен, европалықтар қалақай мен шоғайнаны қандай жек көрсе, сол жақтың халқы индигоносканы да сондай жек көреді екен.

Бірақ бұл орманда каучук ағашы мүлдем жоқ. Дегенмен ficus prinoides, ctstilloa elastica, ctiropia petata, Coilophora utalis, Cameranialtitolia, ағаштары Оңтүстік Америкада жиі кездеседі. Жолаушылардың бір таң қалған жері, жол бойынан бірде-бір каучук ағашы көрінбеді.

Ал Дик Сэнд өзінің кішкентай досы Джекке каучук ағашын көрсетемін деп бұрыннан еткен уәдесі бар-ды. Әрине, баланың тауы қайтып қалды. Ол, резинка деп, резинка ойыншықтар, резинкадан жасалған шықылдауық торғайлар каучук ағашының бұтақтарында өсіп тұрады деп ойлайтын-ды.

Енді кішкентай Джек анасына қыңқылдай бастады.

— Сабыр ет, достым,— деді Гэррис.— Сен гациенд төңірегінен ондай ағаштардың талайын көрерсің.

— Нағыз резинка ағаштар ма? — деп сұрады кішкентай Джек.

— Нағыз резинка ағашының өзі! Ал сен мына алмұртты татып көргің келе ме?

Гэррис сөйдеді де, ағашқа өсіп тұрған, түсі шабдалы тәріздес, шырыны тамшылаған бірнеше жеміс үзіп алды.

— Мұныңыз улы жеміс емес пе? — деп сұрады миссис Уэлдон.

— Кепілдік ете аламын, миссис Уэлдон,— деп жауап қатты Гэррис,— мұның жеуге жарамды екенін дәлелдеу үшін алдымен өзім татып көрсетейін. Бұл манго ағашының жемісі ғой.

Гэррис сөйдеді де тәтті жемісті аузына тастап жіберді. Кішкентай Джек те жалынтып тұрмай, Гэрристің істегенін істеді. Бұл уақытта басқа жемістер әлі піce қоймаған-ды, сондықтан «алмұрт» жемісінің өзі әлдеқандай жаңалық еді.

— Өте дәмді екен, өте дәмді,— деді бала аузын жеміске толтырып алып.— Бірақ мен тәртіп бұзбай, жақсы болам, Дик маған резинка ағашын көрсетемін деп уәде еткен. Мен резинка ағашын көрсем деймін!

— Азырақ сабыр ете тұр, бөбегім!—деді миссис Уэлдон баланы тыншайтқысы келіп.— Мистер Гэррис уәде етті ғой саған.

— Ол ғана емес,— деді бала қасарып.— Дик маған одан бұрын уәде еткен...

— Дик саған не деп уәде етті? — деді мистер Гэррис күле сөйлеп.

— Шыбын-торғай көрсетемін деп!

— Шыбын-торғайды да көрерсің, достым! Бірақ кейінірек көресің... кейінірек,— деді Гэррис.

Джектің таңғажайып шыбын-торғайды көрсет деп қыңқылдауы орынды еді, өйткені бұлар шыбын-торғайлардың көп өсіп-өнетін жерінде жүр. Үнділер құстар дүниесінің бұл түріне аса сүйкімді аттар қояды. Олар бұл құстарды «күн нұры», «гүл патшасы», «аспан гүлі», «гүл күлтесі»... деп те атайтын.

Мұндай құстардың бір жүз елу түрі бар, бұлардың әрқайсысына арнап қойған үндістердің тамаша аттары да бар деседі.

Дегенмен, Боливия ормандарында осы титімдей құстар көп болады деп жолаушылардың бәрі сендіре айтқанымен, әзірше кішкентай Джекке Гэрристің уәдесімен ғана қанағаттана тұруға тура келді. Американның айтуына қарағанда, отряд әлі мұхит жағалауынан оншалықты ұзамаған, ал мына таңғажайып құстар теңіз ауасын сүймейтін сияқты. Гэррис Джекке бұл құстардың адамнан онша қашпайтынын айта келіп «шыр-шыр» етіп сайрағаны мен ұршықша шырылдап қанат қаққанын тек Сан-Феличедегі гациендте ғана естуге болады деді.

— Шіркін, сол жерге тезірек жетсек екен! — деп айқайлады кішкентай Джек.