Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

шын ұққандарға - халқымның өшпес даңқымын.

Зұлымдықтарға бас имей кеткен өрлікпен

мен Махамбет деген жалқымын!..

...Осыны айтты да, тарлан ат мінген жолаушы

алыстай берді болаттан сауыт құрсанып,

тұлғасының өзі —жыр-шабыт!

Мен ұшып тұрдым дірдектеп қорыққанымнан,

кетердей мені алмас қылышпен бір шауып.

Екінші кездесу

Думанмен өтіп күндерім,

шарықтап шырқап айтам ән,

көңілімде көктем. Жасыл теректей жайқалам.

Күлімдегенді дос деймін,

сезімімді сатқан жандарды мен де кешпеймін.

Батпаймын терең ой-мұңға,

көгілдір дүние қойнында

ұйқыға кетем, жай табам.

ұмытқам сонау түсімде келген Махамбет атты

ақынды.

Таң алды білем... Тарланмен жетті қайтадан.

...Атаның жолын қуар деп

үмітімді артқан бала едің,

өзіңмен ашық сырласуға мен зар едім.

Асқар тау тұтқан ардағымнан ерте айрылып,

жалғыздығымнан зарығып өткен жан едім.

Ей, қасиетті менің кең далам,

достыққа неткен тар едің!

Жатырсың, балам, көгілдір күндердің думандарына

арбалып,

таңданбастарға таңданып.

Күні түскенде,

айнымас дос боп көлкіген

арамзаларға алданып.

Кейіндеу қалсаң,

басыңды кенет бұлт шалса,

сол “достар” өтер жаныңнан

танимын деуге арланып.

Ілгері кетсең, ту сыртыңнан көздеп тартады

қорамсақтан оқты қолға алып.

0, шіркін досың болса ғой

сонау бір өткен Исатай сынды асылдай,

өзімсінгенге жүретін сырын жасырмай.

Досына деген, еліне деген бір ыстық сезім бойында

лапылдап жанып басылмай.

Жарамсақтарға шашылмай,

мықтысынғанға бас ұрмай...

Арыстаным еді-ау Исатай,

дұшпанын көрсе - көктемедегі жасындай.

Жанына құрбан болсам-ау деген мен бейбақ

артында қалдым маңдайдағы сорым ашылмай,

жанымның шері басылмай.

Қансырап қалған сыңарын көріп шарқ ұрып,

шыр айналып ұшқан лашындай.

Кім еді маған Исатай?

Құрдасым емес бала шақтардан бірге өскен,

туысым емес ана-құрсақта күн кешкен.

Аталас емес, танысым да емес ол менің,

кездестірмесем өтер ем атын білместен.

Басталды бәрі бір кештен...

Көкірегі тұнған шер-қайғы,

Жайықтың бойын жағалап жатқан ел жайлы

сонда мен алғаш Исатайменен тілдескем.

Мейірімге толып жанары

жалт етіп маған сүйсінген жүзбен қарады,

сол күннен біздің өмірге, елге

махаббатымыз үндескен.

Исатай… халықымның асыл ұлы еді,

арманға толып жүрегі,

қазақтың байтақ даласын,

аш, арық бала-шағасын

жеткізсем дейтін бақытты жұмақ күндерге,

өмірін арнап соры арылмаған мұңды елге.

Сол еді мақсат, тілегі.

Осынау қысқа жалғанда

Исатайдай досты көрмесем,

түн қатып жүріп арман мен мұңын бөлмесем,

мен Махамбет болып қалмас ем.

Қараңғы түнде найзағай жырмен

жанбас ем.

Тіл қатпай тұрып ұғысушы едік.

О, сол бір адал достығым,

ақындығымның да, батырлығымның да арнасы ең!..

Жортуылда жүріп армандаушы едік

келешекте атар таңды әсем.

Ей, балам, сатқын жарамсақтарға алданбай,

сол бір достықты жалға сен!

Достық дегенің мөп-мөлдір бұлақ секілді,

шырқатар асқар белеске,

ұлылық та — сол, қалдырар мәңгі ел есте.

Біз жортқан сонау Маңқыстау менен Атырау

тірліктің әлі тылсымында жатыр емес пе?!

Шырқа сен адал достықты жалын жырыңмен,

жасампаз асқақ үніңнен

ақ самал ессін далаңның төсін тербетіп,

жаулықты білмей,

достықтың ұлы мейірімімен ер жетіп,

халқыңның балғын ұрпағы өссін сол үнмен!

үшінші кездесу

Кешіріп бастан қатал күн,

тентегі елдің атандым.

Тағы да келген сыр айта

Махамбет-сынды атаңмын.

өрім жас албырт ұрпағым,

өмірдің кешіп бұрқағын

запыран құсқан заманда