Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Жақыныңның жат боларын кім білген.

Адамдарды зерттей алмай жүрмін мен,

Оны зерттеу мүмкін емес, білдім мен...

ӨКІНБЕЙМІН

Өшем деп өкінбеймін, жыламаймын,

Жыласам да жұбат деп сұрамаймын.

Қыранның құдіретін қимасандар,

Қайтейін, тағдырын бер құралайдың.

Тағдырын бер, тағдырын құралайдың,

Қашан атып алғанша құламаймын.

Сусындатып тұп-тұнық тау бұлағы,

Жанарымда жайнаған тұнады айдын.

Сайрандаймын сайларда, қырды асамын

Сынсыған ну орманмен сырласамын.

Қарауылға іліксем, ілігейін,

Құзғынға ұқсап келмейді мың жасағым.

Өшем деп өкінбеймін, қайғырмаймын,

Өткен өшті.

Енді оған қайырылмаймын.

Қыран да, құралай да болмақ емен,

Атымнан адам қойған айырылмаймын.

...Арпалысып жүргенде өмірменен,

Қай-қайдағы әкетпес көңіл деген.

Өлсем өлем, өзімнің жерімде мен.

Қалсам қалам, өзімнің елімде мен!

Жыламаймын, сондықтан көңілденем.

БӘРІНЕ ДЕ ТҮСІНЕМ

Бәріне де түсінем,

Бәрін білем,

Бірақ білмен өзімнің әлімді мен.

Пайдам да жоқ ешкімге, зияным да,

Ұялтуға қақым жоқ, ұялуға.

Жаяулатып жүріп-ақ, дәмем күшті,

Құрық салам құланға қиялымда.

Қалқасында жүріп-ақ қалтарыстың,

Күшім бар деп, күшіндей Алпамыстың,

Келсін шамам келмесін, шаруам жоқ,

Геркулеспен келеді арпалысқым.

Олай көрем өзімді, бұлай көрем,

Өзімді-өзім патша, құдай көрем.

Кесілмеген тұсауы нәрестедей,

Кездескеннің бәрінен құлай берем.

Шабыт, ашу, шаттық, мұң, ұят қалып,

Жүрген жай бар, осылай күй ақтарып.

Билей алмай жүрмін мен бір басымды,

Роботы біреудің сияқтымын.

Бәріне де түсінем,

Бәрін білем,

Бірақ білмен өзімнің әлімді мен...

СОҚ, ЖҮРЕК!

Қалай-қалай соғасың, қан жүрегім?!

Соғасың, әлі өмірің бар білемін.

Дем ала ғой, байғұсым, дем ала ғой,

Бұл тірлікте құмарым қанды менің.

Мазалама кеудемді, ойнақ салып,

Хал жоқ менде көнетін қайраттанып.

Қаншама рет суындын қайнап барып,

Қаншама рет тірілдін жайрап барып?!

Мен сені әлсіретіп алдым білем,

Болмашы нәрселерге айдап салып...

Өртенбей қалып едің от-жалыннан.

Көздеп атқан кімдердің оқтарынан.

Қорқамын, қорқам сенің, қан-жүрегім,

Қалжырап ойпы-тойпы соққаныңнан.

Түсінемін сенің қажып тұрғанынды,

Соқ, жүрек!

Бұзбай соққын ырғағынды!

Сыңғырлаған сиқырлы үн естиін,

Бұрап қой босап қалған сымдарыңды.

Қалай-қалай соғасың, қан-жүрегім?!

Білмеймін, қанша өмірім қалды менің.

Торға түскен торғайдай боп барасың,

Қаршығадай самғаған алғыр едің...

Мен бүгін көп қиналдым,

Еш нәрсе жаза алмадым.

Бірдеңе мазамды алды, мазамды алды...

Көңілім қоқыстан бір тазармады,

Қоқыс сатқан жандайын базардағы.

Елегізіп, еске түсіп қай-қайдағы.

Көңілдің іріп кетті бал қаймағы.

Кегі кеткен жандайын әлдекімге,

Іш өртеніп, қайнайды қан бойдағы.

Сам жамырап, келеді құлап іңір,

Мен ойлаймын ананы-мынаны бір.

...Алыста, Абайлардың жайлауында,

Жайылып поэзия пырағы жүр.

Жүрсін, жүрсін жануар...

Жүрсін, мейлі

Әлі жеткен жан ұстап, мінсін, мейлі.

...Мен бүгін көп қиналдым, көп қиналдым,

Неге?!

Неге жүрегім дүрсілдейді!?

Өміріммен өтер болды-ау бұл өлең,

Бір маза жоқ, кілем тоқып, гүл өрем.

Асқар тауға ақша бұлт боп қонақтап,

Қара жерге қара аспандай түнерем.

Өміріммен өтер болды бұл өлең.

Таңмен атып, күнмен бірге жатамын,

Таусылмайды, бітпес сірә сапарым.

Өзегінде өлең ағып жатпаса,

Өгейситін сияқты осы Отаным.