Сборник стихов Мукагали Макатаева / Мұқағали Мақатаев өлеңдер жинағы - Мукагали Макатаев / Мұқағали Мақатаев

Жалған ой, жасырын күй жырақ маған.

Сенің үнің мендегі, сенің жырың,

Сенің ойың санамда тұрақтаған.

ЖОҚ, ДӘРІГЕР

Жүрегіме жүк артып жүргенімде.

Қажыдың ба, байғұсым, білмедім бе?

Шайпау тиіп, шаршатып кім көрінген,

Уландың ба білмеймін, кірледің бе?

Бары ақиқат бір дерттің жүрегімде,

Дәрігер-ау, арқалап жүремін бе?

Сорлайтындай соншама кім едім мен,

Неге аяныш атасың іренінңен?

Айтып өлтір, қайтесің босқа ойланып,

Жүрек дерті өлімге бастай ма анық?

Адасам ба өмірден жастай қалып?

Ет жүрегім кете ме тасқа айналып?

Неге айтпайсың, тұрғанша босқа ойланып?

Пері соққан пендедей есі жарым,

Тамырымда тулайды есіл ағын.

Бұл жүректің білмеймін, несін алдым,

Несі жоғын білмеймін, несі барын?

Қаным қайнап барады, қаным қайнап,

Бір амал тап, дәрігер, халімді ойлап.

Алауыртқан ақынның қолын байлап,

Әкетпесін ажал кеп, өлімге айдап.

...Жоқ!

Дәрігер!

Орнатпа басқа жүрек!

Басқа лүпіл жасама, басқа леп.

Қалай айтам, бүлінген жүрегімді,

Білдірмей доғдыр алып тастады деп?!

Өңгеріп өгей жүрек қайда барам,

Өзгенің ғұмырын қалай пайдаланам?

Сыйыңа рақмет, қайран Адам!

Өзімнің жүрегімдей қайда маған?

Алмастырам!?

Дедің-ау, алмастырам!..

Сірә, менің жұлдызым жанбас бұдан.

Өзімнің жүрегімді жерлеп келіп,

Өзгенің өмірін қайтіп жалғастырам?

Тула, Жүрек!

Өкінем мен несіне!?

Туған жүрек,

әрине,

өлмесін бе?

..Жоқ!

Дәрігер!

Қозғама,

дамылдасын,

Әрбір жүрек өзінің кеудесінде!

Ойым бар менің,

Ойым бар менің ерекше.

Жақсылық жауып,

Дүниені мынау сел етсе,

Жауыздықтардың, жамандықтардың барлығын

Көрге алып кетем керексе.

Адамның бүкіл айыбын

Арқалап алып,

Азабын өзім көрер ем.

Жамандық басқан денемен,

Жандырып жатқан,

Тондырып жатқан тамұққа

Жамандығыммен төнер ем.

Бүкіл дүние жамандықтарын

Артындар маған, көтерем!

Қарызым болсын өтеген,

Жауыздық біткен менімен ғана бірге өлсе,

Бүгін-ақ өліп кетер ем.

Армансыз барып,

Көрімнің аузын жапқасын,

Дүниедегі тірілер

Жамандық іздеп бақпасын!

Жауыздық жатқан,

Арамдық жатқан көрімнің

Қақпасын келіп қақпасьін!

Санаулы менің сағатым,

Санаулы менің күн, айым.

Асығам қалмай тағатым,

Асықпай қайтіп шыдайын.

Шау тарта жаным бастады-ау,

Айларды қуып жылдарым,

Айтылмай қалса масқара-ау,

Ашылмай жүрген сырларым.

Күні ертең өліп кетердей,

Жастыққа қорқа бас қойдым.

Өмірім босқа кетер ме ей,

Өруін таппай таспа ойдың?!

Күндер-ау, күндер, көктемдер,

Қасымнан менін кетпендер?!

Әуелде неге жараттын,

Көпсінсең мені көк пен жер?!

ШАРШАДЫМ БІЛЕМ

Шаршадым білем.

Жантая кеткім келеді.

Миыңды жеген, құрысын бүйткен өлеңі!

Күйзеліп тапқан көңілімдегі көрікті ой,

Аузымнан түссе адыра қала береді.

Өлеңі құрысын,

Таппадым одан миятты,

Жазбай-ақ қойдым,

Жазғаным енді ұят-ты.

Менсіз де мына ғаламат жырау-дүние,

Өзінен-өзі жырланып жатқан сияқты.

Өткізіп жылдар,

Өткізіп айлар,

Бекер күн,

Болғансып ақын,

Мұрнымды несін көтердім?!

Өлмей-ақ жүр ғой,

Өлең жазбаған адамдар,

Өлеңсіз мен де,

Өмірді бірдене етермін.

Жанды да жансыз,

Көрінген заттан сыр бағып,

Өлетін болдым,

Өзімнен-өзім ұрланып.

Шаршадым білем,

Жатпасам енді болмас-ты.

Жұрт кетіп жатқан