Пятнадцатилетний капитан / Он бес жасар капитан - Жюль Верн

— Жарайсың, Джек! — деді миссис Уэлдон.—Егер де біздер Робинзон болып осы жағалауға орналасатын болсақ, бұған «Джек үңгірі» деп сенің атыңды қояр едік.

Үңгір оншалықты үлкен емес, құздың ішіне бойлаған тереңдігі он екі фут, кеңдігі де сонша, бірақ бұл үңгір Джекке орасан үлкен боп көрінді. Мұның іші апатқа ұшырағандар еркін сыйыса аларлықтай кең еді. Миссис Уэлдон мен Нан үңгірдің ішін көріп, мүлде құрғақ екен деп қуанысты. Айдың бірінші ширегі еді, сондықтан, аса күшті тасқын болады деп қауіптенуге орын жоқ.67

Сөйтіп, дем алуға керекті жағдайлардың бәрі түгел табылды.

«Пилигрим» жолаушылары он минуттан соң үңгірге кіріп, құрғақ су өсімдіктерін төсеніп дем алғалы жатты. Тіпті Негоро да оларға қосылып ертеңгі асты бірге ішті. Сірә ол, ара-арасын өзен иректеп өткен үнсіз қалың орманды жападан-жалғыз кезіп кете беруге тәуекел етпесе керек.

Уақыт күндізгі сағат бірдің шамасы еді. Жолаушылар ертеңгі асқа сухари мен кептірілген ет жеп, артынан бірнеше тамшы ром тамызылған су жұтты. Бат азық-түлік арасынан бір шөлмек ром тауып алған болатын.

Негоро жұртпен бірге тамақтанды, бірақ жолдастарының алдағы уақытта істейтін әрекеттері жайлы кеңесіне араласпады. Қайта тыныш отырып, әңгімені жақсы ұғынып алуына мүмкіндік болды. Бұл кеңестен оның өзінше қорытынды шығарғанында күмән жоқ.

Динго өз сыбағасын жеп болды да, үңгірдің аузын күзетті. Есікті мұндай сенімді күзетші күзетіп тұрғанда, тыныш жатып дем алуға мүмкіндік бар. Құмдауыт жағалауға жанды мақұлық аяқ басса, Дингоның абалап дабыл қағатыны сөзсіз.

Маужырап қалған Джекті тізесіне жатқызып, миссис Уэлдон бірінші болып сөз бастады.

— Достым Дик,— деді ол,— мына қиын күндерде еткен қызметің үшін саған бәріміз де алғыс айтамыз. Бірақ бұл қызметтен сені әзір босата алмаймыз. Сен біздің теңіз бетінде капитанымыз болдың, сол сияқты, құрлықта да басшымыз болуға тиіссің. Бәріміз саған сенеміз. Енді не істеуіміз керек, бізге осыны айтшы?

Миссис Уэлдон, Нан, Том қарт және басқа негрлер Диктен көз айырмай тесірейе қарасты. Тіптен Негоро да оған қадала қалған. Шамасы, жасөспірімнің жауабына португал да қызыққан тәрізді.

Дик бірнеше минут ойланып алды да:

— Миссис Уэлдон,— деді ол,—бәрінен бұрын қазіргі уақытта өзіміздің қайда екенімізді анықтауымыз керек. Мен кеменің апатқа ұшыраған жері Перу жағалауы болар деп шамалаймын. Шамамен айтқанда, жел мен ағыс кемені осы ендікке әкеліп тастауы керек. Біз, пампаспен (Оңтүстік Американың пішендікті жері) шектесетін оңтүстіктегі Перу провинциясының халқы аз жерлерінің бірінде болуымыз да ықтимал. Мен мұны тіптен шындап айта алар едім, өйткені жағалау мүлдем елсіз көрінеді ғой. Егер менің болжалым дұрыс болса, жақын маңдағы елді жерге жету үшін ұзақ жүруіміз керек болар.

— Сен өз пікіріңді айтшы? — деді миссис Уэлдон.

— Меніңше, дәл қай жерде екенімізді анықтағанға дейін осы үңгірден кетпеуіміз керек. Ертең, демалыстан соң біздің екі адамымыз жер шолуға барады. Олар мүмкіндігі болғанынша қостан ұзап кетпей, осы араның жергілікті халқын іздеп өзімізге керекті барлық мәліметтерді анықтайды да, кері қосқа оралады. Он-он екі миль айнала төңіректен адам табылмауы мүмкін емес.

- Шынымен-ақ бөлінеміз бе? — деп айқайлады миссис Уэлдон.

— Бөліну қажет,— деді жасөспірім,— егер адам ұшыраспай, барлаудан ешбір нәтиже шықпаса, егер біздің ойымыздағыдай болмай, бұл өңір елсіз болса, онда... онда тағы басқа түрлі шара іздестіріп көрерміз.

— Ал, шолғыншыға кімдер барады? — деп сұрады миссис Уэлдон, бір сәт ойланғаннан кейін.

— Бұл мәселені біз қазір шешеміз,— деп жауап қатты Дик Сэнд.— Сіз, миссис Уэлдон, Бенедикт мырза, Джек, Нан — төртеуіңіз үңгірде болуға тиіссіздер. Бат, Остин, Геркулес пен Актеон сіздің жаныңызда қалсын, ал Том екеуміз жер шолып қайтамыз. Мүмкін, Негоро да осында қалатын болар, қалғысы келсе, қалсын,— деп үстеді жасөспірім, кеме аспазына қарап.

— Мүмкін,— деп тартыныңқырап жауап қайырды Негоро.