Пятнадцатилетний капитан / Он бес жасар капитан - Жюль Верн

Дикті босатып жіберді де, тұтқынды көз айырмай қадағалап күзет деп хавильдарға қатаң тапсырып, барактан шыға жөнелді.

Бұл жанжал Дикті мойытпағаны былай тұрсын, қайта рухын көтеріп, жігерлендіре түсті. Өзіне кенеттен күш пайда болғанын сезді ол. Негоро келгенге дейін оның арқанмен таңылған аяқ-қолы қозғалмай сіресіп қалған-ды, енді қозғалуға болатын сияқты. Мүмкін, оның бұғауын жұлмалап жүріп Негороның өзі босатып алған болар? Енді оншалықты зорланбай-ақ қолымды босатып алармын деп ойлады Дик. Бұл тек өзін өзі жұбату ғана. Мына тас қамауда көз айырмай қасында күзетші тұрғанда, Диктің шеттен күтетін жәрдемнен үміті де жоқ-ты. Бірақ адам өмірінде жағдайдың болмашы ғана оңала бастауы аса зор бақыт боп көрінетін минуттары болады. Босанудан үміт күтудің енді ешбір нышаны қалған жоқ. Оны құтқаратын көмек тек қана тыстан келе алады. Бірақ оған кім жәрдем етпек? Ешкім де! Енді тірі жүріп өмір сүрудің қанша қажеттігі бар? Ол өзінен озып өлім сапарына кеткендерді есіне түсірді. Гэрристің: миссис Уэлдон мен кішкентай Джек тірі емес деген сөзін Негоро қайталап айтты. Аттаған сайын аңдып жүрген ажал Геркулесті де жұтуы ықтимал. Том да, оның жолдастары да құлдыққа сатылып кеткен. Олар ендігі алыста жүрген болар. Дик олардан енді мәңгі айрылды.

Кездейсоқ бір сәтті жағдай күтудің мүлде ыңғайы жоқ. Бірақ Дик Сэнд өлімді тайсалмай қарсы алады.

Уақыт өте берді. Кеш те жақын. Төбедегі саңылаудан түскен күндізгі жарықтың әлсіз сәулесі бірте-бірте сөніп бара жатыр. Базар алаңы да тыншыды, кешегі азан-қазан, айқай-шуға қарағанда, бүгін әжептәуір тыныш еді. Тар қапаста қамаулы жатқан Диктің көлеңкесі қарауытып барып жоқ болды, енді түрме ішін түнек басты. Казонде қаласы тым-тырыс.

Дик Сэнд екі сағаттай мызғып алды. Ол енді тынығып, рухы көтеріліп, сергіп қалған еді. Сәті түсіп, бір қолын босатып алды да, құрысып қалған қарын рахаттана созып, керіліп жатыр.

Шамасы түн ортасы ауып кетсе керек. Хавильдар елімен тең, ұйықтап жатыр. Ол кешкісін бір шөлмек арақты тамшысын қалдырмай жалғыз қылғып ыдысын босатқан-ды, оның құрысқан саусақтары түсінде де бутылка мойнын қылғындырып жатқан.

Дик Сэнд қаша қалсам керегі болар деп өзін бағып жатқан түрмешінің мылтығын алғысы келді. Бірақ сол сәтте түрменің сыртқы босағасының іргесін тырналаған тысыр естілді. Дик бос қолына таянып, хавильдарды оятпай есікке жылжып жетті.

Дик Сэнд қателеспеген. Шынында да қабырға сыртындағы тысыр анығырақ естіле түсті, біреу есік табалдырығының астын қазып жатқан тәрізді. Бірақ бұл кім болды екен?

Адам ба, әлде тышқан ба?

— Әттең, бұл Геркулес болса!.. - деп күбірледі жасөспірім.

Ол түрмешісіне қарады, хавильдар қозғалар емес, қорғасындай ауыр ұйқы оның денесін құрсаулап тастаған. Дик Сэнд табалдырық үстіндегі жарыққа аузын тақап, даусын бәсең шығарып, «Геркулес!» деп сыбырлады. Оған жауап ретінде иттің ақырын ғана қыңсылағаны естілді.

«Бұл Геркулес емес, Динго екен!—деп ойлады жасөспірім.— Ақылды төбет мені түрмеден де іздеп тапты-ау! Ол Геркулестен тағы да хат әкелген болар? Егер Динго тірі болса, Негороның сөзі шылғи өтірік! Демек...»

Осы сәтте табалдырық астынан иттің аяғы көрінді. Дик аяқты ұстап қарап, таныс төбеттің аяғы екенін тани кетті. Егер менің төрт аяқты опалы досым маған хат әкелсе, онысы қарғыбауында байлаулы болар. Не істеу керек? Әлде Дингоның басы сиярлықтай етіп тесікті кеңіту керек пе? Қол қусырып тектен-тек отыра беруге болмайды, бірер шара қолдану керек.

Дик Сэнд енді ғана қолымен жер қаза бастап еді, алаң жақтан иттердің шулап үргені естілді. Жергілікті иттер бөтен иттің келгенін біліп қалған. Динго қаша жөнелді. Бірнеше дүркін мылтық атылды. Күзетші хавильдар қозғала түсті де, тісін қарш-қарш қайрап жата берді. Дик Сэнд қашу ниетінен айнып орнына қайта барып жатты. Бірнеше сағаттан соң, — Дикке бүгінгі түн ұшы-қиыры жоқ ұзақ көрінді,— таң білініп, кешікпей-ақ күн шықты. Бұл Дик өмірінің ақырғы күні.