Робинзон Крузо - Даниэль Дефо

Екінші аң мылтық даусы шыққан бойда зытты, қашып тауға барып кірді, оның қандай аң екенін ара қашық болған соң болжай алмадым. Зәңгілер өлген қабыланның етін жегісі келіп тұрғанын сездім де, алыңдар деп ымдадым, айтуым мұң екен, жабыла бас салды, бастарын изеп алғыс айтып жатыр. Бірден союға кірісті, пышақтары жоқ, сонда да қыры өткір ағашты пышақ орнына жұмсап, тез әрі шапшаң терісін сыпырып алды, біз пышақпен де тап бұлай соя алмас едік. Терісін сыпырып болған соң, еті керек пе деп ишарат қылды, жоқ тек терісін берсеңіздер болғаны дедім, олар айтқанымды қылды. Тағы да азық-түлік әкеліп берді, өткенде бергендерінен молырақ, не екенін білмесем де алдым. Бұдан кейін су сұрадым, бос құмыраларды төңкеріп түбін көрсеттім. Күйдірген балшықтан жасаған бір үлкен ыдыспен екі әйел су алып келді (күнге күйдірген болу керек). Ксуриді жіберіп, құмыраның үшеуін де тұщы суға толтырып алдым. Еркектері сияқты су алып келген әйелдер де тырдай жалаңаш.

Бірталай азық-түлік және ауыз су алып, қонақжай зәңгілермен қоштасып, бағытымыз бойынша жағаға жақындамай он бір күн бойы жүздік. Әйтеуір он бес мильдей қалғанда иректелген бір жердің жолағы көрінді-ау. Күн тынық еді, қайықтың басын бұрдым да көрінген жолаққа қарай тарттым. Қатарына жақын келген шамада тағы бір жердің жолағы көрінді, сол жерде есіме түсе қалды, мынау жолақтанып көрінген Жасыл мүйіс, ана көрінген аралдар да осылай аталады. Бірақ біз тұрған жерден өте алыс, жуық маңда жете алмасымыз белгілі, егер жел тұрса, не аралға, не мүйіске жете алмасымыз белгілі, не істерімді білмей біраз аңтарылдым.

Бір шешімге келе алмай басым қатты, рульді Ксуриге беріп, каютада біраз отырдым, сол кезде Ксуридің: “Қожайын! Қожайын! Желкенді кеме!” – деп айқайлаған даусы естілді. Бізді қуып келе жатқан маврдың кемесі екен деп байғұс бала зәресі ұшып, қатты қорқыпты, кеменің маврдікі емес екені өзіме аян, өйткені біз маврдан көп жер ұзап кеттік, сондықтан одан келіп-кетер қауіп-қатердің жоқтығын білдім. Секіріп түсіп сыртқа шықсам, көз ұшында бұлдырап кеме кетіп барады, зәңгілерге бара жатқан португал кемесі екенін бірден аңғардым. Аңдап қарасам, кеме басқа жаққа бет алып барады, аралға бұрылатын түрі көрінбейді. Олармен жолығысуды ниет қылып, мен енді желкенімді көтеріп, ашық теңізге қарай бет алдым. Бар қарқынымызбен жүрсек те оны қуып жете алмайтынымызды, біз белгі бергенше оның көп жер ұзап кететінін білдім, нақ сол кезде, сірә, дүрбімен қараса керек, олар да кемесінің желкенін жіберіп, жүрісін бәсеңдетейін деді және бізді апатқа ұшыраған еуропалық кеменің қайығы екен деп ойласа керек. Бұған қатты қуандым. Біздің қайығымызда қожайынның кемесінен қалған жалау бар еді, соны алдым да, біз апатқа ұшырағандармыз дегендей белгі беріп, жалауды бұлғай бердім және мылтық аттым. Олар мылтықтың түтінін және жалауды көріп кемені тоқтатты,

тоқтағаннан кейін, үш сағаттай жүріп кемеге жеттік.